دوره 22، شماره 97 - ( بهمن 1391 )                   جلد 22 شماره 97 صفحات 96-78 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Akbari J, Saeedi M, ,Enayatifard R, Chavoshyan O. Effect of Type and Amount of Hydrophilic Polymer on Release Profile and Floating Properties of Propranolol HCl Matrix Tablets. J Mazandaran Univ Med Sci 2013; 22 (97) :78-96
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-1798-fa.html
اکبری جعفر، سعیدی مجید، عنایتی فرد رضا، چاوشیان امید. بررسی تاثیر نوع و میزان پلیمرهای هیدروفیل بر میزان رهش و خصوصیات شناوری قرص های ماتریکسی پروپرانولول هیدروکلراید. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1391; 22 (97) :78-96

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-1798-fa.html

بررسی تاثیر نوع و میزان پلیمرهای هیدروفیل بر میزان رهش و خصوصیات شناوری قرص های ماتریکسی پروپرانولول هیدروکلراید
جعفر اکبری ، مجید سعیدی ، رضا عنایتی فرد ، امید چاوشیان
چکیده:   (11983 مشاهده)
سابقه و هدف: سیستم‌های دارورسانی ماندگار در معده (gastroretentive) به علت دانسیته بالک کمتر از مایعات معده در سطح مایعات معده باقی می‌مانند. این امر سبب افزایش دارورسانی در نواحی فوقانی دستگاه گوارش می‌گردد. آزادسازی دارو در نواحی پیش از رسیدن به جایگاه جذب سبب ارتقای فراهمی زیستی می‌گردد. روش‌های مختلفی برای طولانی کردن زمان باقی ماندن دارو در معده مورد استفاده قرار گرفته‌اند. از این روش‌ها می‌توان به سیستم‌های زیست چسب، سیستم‌های متورم شونده و سیستم‌های شناور اشاره نمود. هدف از این مطالعه طراحی و ساخت قرص‌های ماتریکسی شناور از داروی پروپرانولول هیدروکلراید، و بررسی خصوصیات شناوری و میزان رهش دارو می‌باشد. مواد و روش‌ها: قرص‌های ماتریکسی شناور حاوی HPMC K15M و Carbopol 934P و همچنین نمونه‌های حاوی عوامل ایجاد کننده گاز، به روش کمپرسیون مستقیم تهیه شدند. سرعت آزادسازی دارو و مدت زمان شناوری با استفاده از دستگاه شماره دو USP در محیط با pH معادل 2/1 مورد بررسی قرار گرفت. ویژگی‌های شناوری فرمولاسیون‌های تهیه شده نیز در همین pH مورد مطالعه قرار گرفت. یافته‌ها: سرعت آزادسازی دارو با افزایش میزان پلیمر کاهش یافت. میزان آزادسازی دارو با افزودن عامل ایجادکننده گاز افزایش یافت. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که پلیمر هیدروکسی پروپیل متیل سلولز پلیمر در مقایسه با کربوپول پلیمر مناسب‌تری برای تهیه فرآورده‌های شناور می‌باشد. افزودن عامل ایجادکننده گاز سبب بهبود ویژگی‌های شناوری فرمولاسیون‌های مورد بررسی گردید. استنتاج: این نتایج تأثیر پلیمر و عامل ایجاد کننده گاز را بر الگوی رهش دارو به اثبات رساند. همچنین با استفاده از پلیمر هیدروکسی پروپیل متیل سلولز و عامل ایجاد کننده گاز می‌توان فرمولاسیون شناور مناسبی از پروپرانولول هیدروکلراید تهیه نمود.
واژه‌های کلیدی: پروپرانولول هیدروکلراید، خصوصیات شناوری، HPMC K15M، کربوپول، رهش دارو
متن کامل [PDF 337 kb]   (5486 دریافت)    
نوع مطالعه: گزارش مورد | موضوع مقاله: ایمونولوژی و آلرژی کودکان
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb