دوره ۳۲، شماره ۲۰۹ - ( خرداد ۱۴۰۱ )
جلد ۳۲ شماره ۲۰۹ صفحات ۱۹۳-۱۸۶ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Poorrahimian M, Shahabi M, Sadeghi T. Comparing the Effect of Patient-Centered and Family-Centered Education on Quality of life and HBA1C Levels in Patients with Type 2 Diabetes. J Mazandaran Univ Med Sci 2022; 32 (209) :186-193
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-18116-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-18116-fa.html
پوررحیمیان محبوبه، شهابی مریم، صادقی تابنده. مقایسه تاثیر آموزش بیمار محور و خانواده محور بر کیفیت زندگی و هموگلوبین گلیگوزیله بیماران مبتلا به دیابت نوع دو. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. ۱۴۰۱; ۳۲ (۲۰۹) :۱۸۶-۱۹۳
چکیده: (۱۹۴۶ مشاهده)
سابقه و هدف: کیفیت زندگی پایین و عوارض ناشی از بالا بودن قندخون از جمله مشکلات بیماران مبتلا به دیابت است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش بیمار محور و خانواده محور بر کیفیت زندگی و هموگلوبین گلیگوزیله بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.
مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی، جامعه پژوهش شامل بیماران دیابتی عضو کلینیک دیابت شهر رفسنجان بود. حجم نمونه 120 نفر بود که به روش تصادفی کمینه سازی در سه گروه مداخله بیمار محور، مداخله خانواده محور و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله خانواده محور و بیمار محور در 12 جلسه آموزشی یک ساعته شرکت نمودند و گروه کنترل مراقبت های روتین را دریافت نمودند. در گروه مداخله خانواده محور علاوه بر بیمار یکی از اعضای خانواده هم در جلسات آموزشی حضور داشتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 و آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله بود که قبل از مداخله و12 هفته بعد تکمیل شد.
یافته‌ها: براساس نتایج، بین میانگین هموگلوبین گلیکوزیله و کیفیت زندگی سه گروه اختلاف آماری معناداری وجود نداشت(0/05<P). بعد از مداخله، بین سه گروه از نظر میانگین و انحراف‌معیار کیفیت زندگی اختلاف معنی‌دار وجود داشت(0/001P= ). اما میانگین هموگلوبین گلیکوزیله بین سه گروه بعد از مداخله تفاوت معناداری نداشت (0/187=P).
استنتاج: اجرای برنامه آموزشی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و خانواده‌های آنان می‌تواند باعث بهبود کیفیت زندگی در این افراد گردد، لذا اجرای چنین برنامه‌هایی به پرستاران پیشنهاد می‌شود.
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 5N20150713023190IRCT
مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی، جامعه پژوهش شامل بیماران دیابتی عضو کلینیک دیابت شهر رفسنجان بود. حجم نمونه 120 نفر بود که به روش تصادفی کمینه سازی در سه گروه مداخله بیمار محور، مداخله خانواده محور و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله خانواده محور و بیمار محور در 12 جلسه آموزشی یک ساعته شرکت نمودند و گروه کنترل مراقبت های روتین را دریافت نمودند. در گروه مداخله خانواده محور علاوه بر بیمار یکی از اعضای خانواده هم در جلسات آموزشی حضور داشتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 و آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله بود که قبل از مداخله و12 هفته بعد تکمیل شد.
یافته‌ها: براساس نتایج، بین میانگین هموگلوبین گلیکوزیله و کیفیت زندگی سه گروه اختلاف آماری معناداری وجود نداشت(0/05<P). بعد از مداخله، بین سه گروه از نظر میانگین و انحراف‌معیار کیفیت زندگی اختلاف معنی‌دار وجود داشت(0/001P= ). اما میانگین هموگلوبین گلیکوزیله بین سه گروه بعد از مداخله تفاوت معناداری نداشت (0/187=P).
استنتاج: اجرای برنامه آموزشی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و خانواده‌های آنان می‌تواند باعث بهبود کیفیت زندگی در این افراد گردد، لذا اجرای چنین برنامه‌هایی به پرستاران پیشنهاد می‌شود.
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 5N20150713023190IRCT
نوع مطالعه: گزارش کوتاه |
موضوع مقاله:
پرستاری
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
