دوره 34، شماره 234 - ( تیر 1403 )
جلد 34 شماره 234 صفحات 21-13 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kakoei S, Torabi M, Pardakhti A, Kakooei S, Nekouei A, Omidbakhsh M M. Evaluation of the Effects of Zinc Sulfate Gel on the Healing Process of Intraoral Ulcers in Rats and Comparing it with Triamcinolone Gel. J Mazandaran Univ Med Sci 2024; 34 (234) :13-21
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-19099-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-19099-fa.html
کاکوئی شهلا، ترابی ملوک، پرداختی عباس، کاکوئی سینا، نکویی امیرحسین، امید بخش محمدمهدی. بررسی اثر ژل زینک سولفات بر روند ترمیم زخم‌های داخل دهانی در موش صحرایی و مقایسه آن با ژل تریامسینولون. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1403; 34 (234) :13-21
چکیده: (1065 مشاهده)
سابقه و هدف: زخم به‌معنای شکاف در پوست می‌باشد. زخم‌های دهانی ازشایع‌ترین علل مراجعه بیماران به کلینیک دندانپزشکی است که به‌صورت ضایعاتی با حدود مشخص، اغلب کمی فرورفته، همراه و یا با فقدان کامل اپیتلیوم که توسط غشای فیبرینولوکوسیته پوشیده شده‌اند، بروز می‌کند. عوامل مختلفی سبب ایجاد ضایعات زخمی می‌شوند که ازجمله آن می‌توان به تروما، عفونت، بیماری، دارو، بدخیمی و علل غیر اختصاصی اشاره نمود. زینک در تکثیر سلول‌ها، ساخت پروتئین و ترمیم به‌دنبال جراحت نقش دارد. باتوجه به تناقضات و پتانسیل‌های زینک و عدم وجود مطالعه‌ای در مورد اثر زینک در زخم‌های دهانی، انجام چنین تحقیقی ضرورت پیدا کرد. لذا هدف از این مطالعه، بررسی اثر ژل زینک سولفات بر روند ترمیم زخم‌های داخل دهانی در موش صحرایی و مقایسه آن با تریامسینولون بود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی در آزمایشگاه حیوانات مرکز تحقیقات بیماری‌های دهان و دندان دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام شد. در این مطالعه از موش‌های صحرایی با یک زخم با ابعاد تقریبی 2 در 2 میلی‌متر توسط پانچ شماره 2 در کام سخت استفاده شد. حیوانات به‌طور تصادفی به سه گروه (14 موش در هر گروه) تقسیم شدند. گروه A (ژل حاوی تریامسینولون استوناید0/1 درصد)، گروه B (ژل زینک سولفات 5 درصد) و C گروه (دارونما) دریافت کردند. هر گروه براساس بررسی میکروسکوپی ترمیم زخم به دو زیر گروه تقسیم شد: A1، B1 و C1 به‌مدت یک هفته، درحالی که A2 و B2 و C2 به مدت دو هفته درمان دریافت کردند. اندازه زخم‌ها از ناحیه بزرگترین قطر در روزهای اول، سوم، هفتم و چهاردهم توسط پروب پریودنتال Williams اندازه‌گیری می‌شدند. نمونه‌های بافت‌شناسی در روزهای 7 و 14 تهیه گردید و جهت بررسی به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال شد. معیار هیستوپاتولوژی زخم‌ها براساس التهاب بافتی بود. هم‌چنین زخم‌ها از نظر هیستوپاتولوژی به رتبه‌های 5-1 برای اپیتلیزاسیون مجدد تقسیم شدند. سرانجام داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: در ارتباط با میزان شدت التهاب در سه گروه مورد مطالعه در روزهای 7 و 14 تفاوت معناداری مشاهده نشد(0/538=P). بررسی از جهت میزان وسعت اپیتلیزاسیون در سه گروه مورد مطالعه در روزهای 7و14 نشان داد که میانگین وسعت اپیتلیزاسیون بین گروه‌های تریامسینولون و زینک سولفات تفاوت معنی‌داری نداشت(0/18=P)، اما میانگین وسعت اپیتلیزاسیون درگروه تریامسینولون به شکل معناداری بیش‌تر از گروه دارونما بود(0/001P=). هم‌چنین از نظر اندازه زخم در روزهای 1، 3، 7 و14 روند تغییر اندازه زخم در گروه‌ها یکسان بود و میانگین اندازه زخم گروه تریامسینولون و زینک سولفات کم‌تر از گروه دارونما بود، هرچند میانگین گروه تریامسینولون مقداری کم‌تر بود اما این اختلاف معنادار نبود(0/118=P)، که نشان می‌دهد گروه زینک سولفات به خوبی گروه تریامسینولون عمل‌کرده است.
استنتاج: استفاده از ژل زینک سولفات موجب کاهش التهاب و افزایش اپیتلیزاسیون و هم‌چنین کاهش اندازه زخم شد. هرچند ژل تریامسینولون درکاهش التهاب، افزایش اپیتلیزاسیون وکاهش اندازه زخم بهتر عمل‌کرد، اما این تفاوت معنی‌دار نبود. هم‌چنین مصرف طولانی مدت تریامسینولون در برخی از زخم‌های دهان عوارضی هم‌چون کاندیدیازیس و هایپر پیگمانتاسیون ایجاد می‌کند. درصورتی‌که مصرف مکمل زینک اثرات نامطلوب‌کم‌تری دارد. لذا درجهت جایگزینی زینک سولفات به‌جای تریامسینولون نیاز به پژوهش‌های بیش‌تر می‌باشد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی در آزمایشگاه حیوانات مرکز تحقیقات بیماری‌های دهان و دندان دانشگاه علوم پزشکی کرمان انجام شد. در این مطالعه از موش‌های صحرایی با یک زخم با ابعاد تقریبی 2 در 2 میلی‌متر توسط پانچ شماره 2 در کام سخت استفاده شد. حیوانات به‌طور تصادفی به سه گروه (14 موش در هر گروه) تقسیم شدند. گروه A (ژل حاوی تریامسینولون استوناید0/1 درصد)، گروه B (ژل زینک سولفات 5 درصد) و C گروه (دارونما) دریافت کردند. هر گروه براساس بررسی میکروسکوپی ترمیم زخم به دو زیر گروه تقسیم شد: A1، B1 و C1 به‌مدت یک هفته، درحالی که A2 و B2 و C2 به مدت دو هفته درمان دریافت کردند. اندازه زخم‌ها از ناحیه بزرگترین قطر در روزهای اول، سوم، هفتم و چهاردهم توسط پروب پریودنتال Williams اندازه‌گیری می‌شدند. نمونه‌های بافت‌شناسی در روزهای 7 و 14 تهیه گردید و جهت بررسی به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال شد. معیار هیستوپاتولوژی زخم‌ها براساس التهاب بافتی بود. هم‌چنین زخم‌ها از نظر هیستوپاتولوژی به رتبه‌های 5-1 برای اپیتلیزاسیون مجدد تقسیم شدند. سرانجام داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته‌ها: در ارتباط با میزان شدت التهاب در سه گروه مورد مطالعه در روزهای 7 و 14 تفاوت معناداری مشاهده نشد(0/538=P). بررسی از جهت میزان وسعت اپیتلیزاسیون در سه گروه مورد مطالعه در روزهای 7و14 نشان داد که میانگین وسعت اپیتلیزاسیون بین گروه‌های تریامسینولون و زینک سولفات تفاوت معنی‌داری نداشت(0/18=P)، اما میانگین وسعت اپیتلیزاسیون درگروه تریامسینولون به شکل معناداری بیش‌تر از گروه دارونما بود(0/001P=). هم‌چنین از نظر اندازه زخم در روزهای 1، 3، 7 و14 روند تغییر اندازه زخم در گروه‌ها یکسان بود و میانگین اندازه زخم گروه تریامسینولون و زینک سولفات کم‌تر از گروه دارونما بود، هرچند میانگین گروه تریامسینولون مقداری کم‌تر بود اما این اختلاف معنادار نبود(0/118=P)، که نشان می‌دهد گروه زینک سولفات به خوبی گروه تریامسینولون عمل‌کرده است.
استنتاج: استفاده از ژل زینک سولفات موجب کاهش التهاب و افزایش اپیتلیزاسیون و هم‌چنین کاهش اندازه زخم شد. هرچند ژل تریامسینولون درکاهش التهاب، افزایش اپیتلیزاسیون وکاهش اندازه زخم بهتر عمل‌کرد، اما این تفاوت معنی‌دار نبود. هم‌چنین مصرف طولانی مدت تریامسینولون در برخی از زخم‌های دهان عوارضی هم‌چون کاندیدیازیس و هایپر پیگمانتاسیون ایجاد می‌کند. درصورتی‌که مصرف مکمل زینک اثرات نامطلوب‌کم‌تری دارد. لذا درجهت جایگزینی زینک سولفات به‌جای تریامسینولون نیاز به پژوهش‌های بیش‌تر می‌باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
دندانپزشکی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
