مقایسه تأثیر سالبوتامول از طریق نبولایزر و اسپری با و بدون دمیار بر عملکرد ریه در بیماران مزمن انسدادی ریه: کارآزمایی بالینی تصادفی

بصیری مقدم, کوکب; نجفی, سمانه; جانی, محمد رضا; دروگر, مریم

دوره 33، شماره 2 - ( ویژه‌نامه شماره دو - آذر 1402 ) جلد 33 شماره 2 صفحات 79-71 | برگشت به فهرست نسخه ها

Mendeley

Zotero

RefWorks

Basiri Moghadam K, Najafi S, Jani M R, Derogar M. Comparison the Effect of Salbutamol via Nebulizer, Spray with and without Spacer on Pulmonary Function in Chronic Obstructive Pulmonary Disease: Randomized Clinical Trial. J Mazandaran Univ Med Sci 2023; 33 (2) :71-79
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-19846-fa.html

بصیری مقدم کوکب، نجفی سمانه، جانی محمد رضا، دروگر مریم. مقایسه تأثیر سالبوتامول از طریق نبولایزر و اسپری با و بدون دمیار بر عملکرد ریه در بیماران مزمن انسدادی ریه: کارآزمایی بالینی تصادفی. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1402; 33 (2) :71-79

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-19846-fa.html

مقایسه تأثیر سالبوتامول از طریق نبولایزر و اسپری با و بدون دمیار بر عملکرد ریه در بیماران مزمن انسدادی ریه: کارآزمایی بالینی تصادفی

کوکب بصیری مقدم

، سمانه نجفی

، محمد رضا جانی

، مریم دروگر

چکیده: (2710 مشاهده)

سابقه و هدف: بیماری مزمن انسدادی ریه شیوع بالایی در جامعه جهانی دارد و تعداد زیادی از مبتلایان از اسپری‌های استنشاقی استفاده می‌کنند. با توجه به این‌که انتخاب مناسب ترین روش برای رساندن داروی استنشاقی در کنترل بیماری مزمن انسدادی ریه به اندازه داروی انتخابی مهم است مطالعه حاضر به منظور مقایسه اثر سالبوتامول از طریق نبولایزر و اسپری با و بدون دمیار بر عملکرد ریه در بیماران مزمن انسدادی ریه طراحی شده است.
مواد و روش‌ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 66 بیمار مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه بستری در بیمارستان شهداء قاین در سال 1399 انجام شد. واحد های پژوهش با لحاظ معیارهای ورود به روش تصادفی به سه گروه نبولایزر و اسپری با و بدون دمیار تخصیص یافتند پس از ورود داده‌ها تجزیه تحلیل با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ،23و آزمون های آماری کای اسکوئر،کروسال والیس، ANOVA و اندازه‌گیری مکرر انجام شد.
یافته‌ها: بین سه گروه از نظر مشخصات جمعیت شناختی و اطلاعات مربوط به بیماری تفاوت معنی‌داری وجود نداشت(0/05<P) میانگین شاخص های تنفسی ازجمله ظرفیت حیاتی اجباری، حجم بازدمی اجباری در ثانیه اول و نسبت حجم بازدمی اجباری در ثانیه اول به ظرفیت حیاتی اجباری در گروه اسپری با دمیار وگروه نبولایزر به‌صورت معنی‌داری بیش‌تر از گروه اسپری تنها بود(0/05P<). اما میانگین این شاخص‌ها در گروه اسپری با دمیار وگروه نبولایزر در مقایسه با هم تفاوت معنی‌داری نداشت.
استنتاج: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که در بیماران مزمن انسدادی ریه، استنشاق سالبوتامول در دو روش اسپری با دمیار و نبولایزر تاثیر بالاتری، بر شاخص‌های عملکردی ریه بیماران نسبت به اسپری به تنهایی دارد بنابراین توصیه می شود جهت داروهایی استنشاقی، از دمیار یا نبولایزر استفاده شوند.

شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 1N20200228046634IRCT

واژه‌های کلیدی: بیماری مزمن انسدادی ریه، اسپیرومتری، نبولایزر، اسپری، دمیار

متن کامل [PDF 763 kb] (579 دریافت)

نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: آموزش پرستاری

ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

Designed & Developed by : Yektaweb