دوره 33، شماره 230 - ( اسفند 1402 )
جلد 33 شماره 230 صفحات 137-125 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohseni P, Sediqi L, Shiri H, Kamali A. Comparative Study of the Effect of Botanical Extract Mouthwashes of Tea Tree Oil/Aloe Vera and Chlorhexidine on Prevention of Ventilator-associated Pneumonia in Admitted Patients in Intensive Care Units of Arak Hospitals, 2022. J Mazandaran Univ Med Sci 2024; 33 (230) :125-137
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20067-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20067-fa.html
محسنی پریسا، صدیقی لادن، شیری حسین، کمالی علیرضا. بررسی مقایسه‌ای تأثیر دهان‌شویه حاوی عصاره روغن درخت چای/آلوئه‌ورا و کلرهگزیدین در پیشگیری از پنومونی وابسته به ونتیلاتور در بیماران بستری در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان‌های شهر اراک در سال. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1402; 33 (230) :125-137
چکیده: (1135 مشاهده)
سابقه و هدف: پیشگیری از وقوع پنومونی وابسته به ونتیلاتور(VAP) به‌عنوان یکی از رایج‌ترین و نیز مهلک‌ترین عوارض ناشی از اینتوباسیون و تهویه مکانیکی در بخش‌های مراقبت ویژه، همواره در مطالعات بی‌شماری مورد تأکید بوده است. اگرچه دهان‌شویه کلرهگزیدین به عنوان استانداردی طلایی در کنترل پلاکهای دندانی و پیشگیری از VAP به‌صورت رایج مورد استفاده است، اما با عنایت به گسترش بروز عفونتهای گرم منفی در اثر مقاومت به آنتیبیوتیکهای رایج و عوارض آن و نیز با توجه به خواص ضدباکتریایی و ضدالتهابی دهان‌شویه گیاهی روغن درخت چای/آلوئه‌ورا، این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه تأثیر دهان‌شویه‌های مذکور بر میزان بروز پنومونی وابسته به ونتیلاتور انجام گرفت.
مواد و روش‌ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور می‌باشد. 62 بیمار اینتوبه 65-16 سال بستری در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان حضرت ولیعصر شهر اراک در سال 1401 با روش تصادفیسازی ساده در دو گروه مداخله (دهان‌شویه روغن درخت چای/آلوئه‌ورا) و کنترل (دهان‌شویه کلرهگزیدین) مورد بررسی قرار گرفتند. بطری‌های دهان‌شویه قبل از توزیع پوشیده شد. بیماران، همکاران (پرستاران) و نیز پزشک تعیین‌کننده نتیجه نهایی مطالعه، هیچیک از قرارگیری افراد در گروه مداخله و یا کنترل آگاهی نداشتند. مراقبت‌های دهانی در هر دو گروه با شست‌وشوی دست‌ها، پوشیدن دستکش، ارزیابی دهان، تنظیم فشار کاف لوله تراشه (20-30 سانتی‌متر آب)، مسواک زدن با مسواک نرم، استفاده از دهان‌شویه روزانه دو نوبت و سپس ساکشن ترشحات دهان و ساب گلوت به روش باز انجام گردید. در انتها در فواصل 3 روز (جهت ارزیابی بروز VAP زودرس) و 7 روز (جهت ارزیابی بروز VAPدیررس) پس از انجام مداخله، نمره بالینی عفونت ریوی تعدیل شده محاسبه و امتیاز بیش‌تر یا مساوی 6 به عنوان تشخیص پنومونی در نظر گرفته شد. این ابزار در مطالعات مشابه مورد استفاده قرار گرفته و روایی و پایایی آن تایید شده است. در نهایت داده‌ها با استفاده از آزمون کای‌اسکوئر، تی مستقل و آزمون اندازهگیریهای مکرر برای بررسی اثر مداخله در طول زمان با نرم‌افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: براساس نتایج به دست آمده، 5/64 درصد از شرکت‌کنندگان مرد و 35/5 درصد زن بودند. از نظر میانگین سنی، جنسیت، علت بستری، سابقه ابتلا به بیماری‌های زمینه‌ای، مداخلات تهاجمی، میانگین تعداد داروهای مصرفی و آنتی‌بیوتیک‌ها، نوع و میزان تغذیه، مدت زمان تهویه مکانیکی، اختلاف آماری معناداری میان دو گروه وجود نداشت. در گروه مداخله، 9/7 درصد از بیماران و در گروه کنترل، 12/9 درصد از بیماران دچار پنومونی زودرس شدند. با وجود این‌که بروز پنومونی زودرس در گروه مداخله کم‌تر از گروه کنترل بود اما اختلاف آماری معناداری بین دو گروه وجود نداشت(0/99=P). درخصوص پنومونی دیررس نیز میزان بروز در گروه مداخله 12/9 درصد و در گروه کنترل، 16/1 درصد بود که با وجود بروز پایینتر پنومونی دیررس در گروه مداخله، اختلاف آماری معناداری وجود نداشت(1/00=P). هم‌چنین طبق نتایج آزمون مقایسات زوجی بن فرونی، اختلاف میانگین نمره MCPIS بین زمان‌های 3 روز بعد و 7 روز بعد در گروه مداخله معنادار نبود و افزایش معناداری نداشت(0/06=P) و این بدان معناست که در این گروه، اثر مداخله در این زمان قابل مشاهده است.
استنتاج: انجام مراقبت‌های دهانی با استفاده از دهان‌شویه روغن درخت چای/آلوئه ورا و یا کلرهگزیدین 0/2 درصد هیچ ارجحیت یا مزیت قابل توجهی بر یکدیگر ندارد و هر دو دهان‌شویه می‌توانند در کاهش پنومونی وابسته به ونتیلاتور موثر باشند. با توجه به بروز پایینتر پنومونی زودرس و دیررس در گروه مداخله توصیه به انجام مطالعاتی با حجم نمونه بیش‌تر و نیز با استفاده از ابزارهای دقیق بررسی دهان برای تایید حذف پلاک دندانی (نمره پلاک)، در این جمعیت از بیماران میشود.
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 1N20210104049936IRCT
مواد و روش‌ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور می‌باشد. 62 بیمار اینتوبه 65-16 سال بستری در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان حضرت ولیعصر شهر اراک در سال 1401 با روش تصادفیسازی ساده در دو گروه مداخله (دهان‌شویه روغن درخت چای/آلوئه‌ورا) و کنترل (دهان‌شویه کلرهگزیدین) مورد بررسی قرار گرفتند. بطری‌های دهان‌شویه قبل از توزیع پوشیده شد. بیماران، همکاران (پرستاران) و نیز پزشک تعیین‌کننده نتیجه نهایی مطالعه، هیچیک از قرارگیری افراد در گروه مداخله و یا کنترل آگاهی نداشتند. مراقبت‌های دهانی در هر دو گروه با شست‌وشوی دست‌ها، پوشیدن دستکش، ارزیابی دهان، تنظیم فشار کاف لوله تراشه (20-30 سانتی‌متر آب)، مسواک زدن با مسواک نرم، استفاده از دهان‌شویه روزانه دو نوبت و سپس ساکشن ترشحات دهان و ساب گلوت به روش باز انجام گردید. در انتها در فواصل 3 روز (جهت ارزیابی بروز VAP زودرس) و 7 روز (جهت ارزیابی بروز VAPدیررس) پس از انجام مداخله، نمره بالینی عفونت ریوی تعدیل شده محاسبه و امتیاز بیش‌تر یا مساوی 6 به عنوان تشخیص پنومونی در نظر گرفته شد. این ابزار در مطالعات مشابه مورد استفاده قرار گرفته و روایی و پایایی آن تایید شده است. در نهایت داده‌ها با استفاده از آزمون کای‌اسکوئر، تی مستقل و آزمون اندازهگیریهای مکرر برای بررسی اثر مداخله در طول زمان با نرم‌افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: براساس نتایج به دست آمده، 5/64 درصد از شرکت‌کنندگان مرد و 35/5 درصد زن بودند. از نظر میانگین سنی، جنسیت، علت بستری، سابقه ابتلا به بیماری‌های زمینه‌ای، مداخلات تهاجمی، میانگین تعداد داروهای مصرفی و آنتی‌بیوتیک‌ها، نوع و میزان تغذیه، مدت زمان تهویه مکانیکی، اختلاف آماری معناداری میان دو گروه وجود نداشت. در گروه مداخله، 9/7 درصد از بیماران و در گروه کنترل، 12/9 درصد از بیماران دچار پنومونی زودرس شدند. با وجود این‌که بروز پنومونی زودرس در گروه مداخله کم‌تر از گروه کنترل بود اما اختلاف آماری معناداری بین دو گروه وجود نداشت(0/99=P). درخصوص پنومونی دیررس نیز میزان بروز در گروه مداخله 12/9 درصد و در گروه کنترل، 16/1 درصد بود که با وجود بروز پایینتر پنومونی دیررس در گروه مداخله، اختلاف آماری معناداری وجود نداشت(1/00=P). هم‌چنین طبق نتایج آزمون مقایسات زوجی بن فرونی، اختلاف میانگین نمره MCPIS بین زمان‌های 3 روز بعد و 7 روز بعد در گروه مداخله معنادار نبود و افزایش معناداری نداشت(0/06=P) و این بدان معناست که در این گروه، اثر مداخله در این زمان قابل مشاهده است.
استنتاج: انجام مراقبت‌های دهانی با استفاده از دهان‌شویه روغن درخت چای/آلوئه ورا و یا کلرهگزیدین 0/2 درصد هیچ ارجحیت یا مزیت قابل توجهی بر یکدیگر ندارد و هر دو دهان‌شویه می‌توانند در کاهش پنومونی وابسته به ونتیلاتور موثر باشند. با توجه به بروز پایینتر پنومونی زودرس و دیررس در گروه مداخله توصیه به انجام مطالعاتی با حجم نمونه بیش‌تر و نیز با استفاده از ابزارهای دقیق بررسی دهان برای تایید حذف پلاک دندانی (نمره پلاک)، در این جمعیت از بیماران میشود.
شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 1N20210104049936IRCT
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
پرستاری
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
