دوره 33، شماره 229 - ( بهمن 1402 )
جلد 33 شماره 229 صفحات 58-50 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Khoshgoeian A, Karami H, Bahar A, Khoshgoeian T. Comparison of the Quality of Life in Patients with Thalassemia Major with and Without Blood Transfusion Bou Ali Sina Hospital Sari 1402. J Mazandaran Univ Med Sci 2024; 33 (229) :50-58
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20184-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20184-fa.html
خوشگوئیان امیرحسین، کرمی حسین، بهار عادله، خوشگوئیان طهورا. مقایسه کیفیت زندگی در بیماران تالاسمی ماژور با و بدون تزریق خون بیمارستان بوعلی سینا ساری سال 1402. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1402; 33 (229) :50-58
چکیده: (366 مشاهده)
سابقه و هدف: تالاسمی، اختلالی رایج در ایران و جهان است. پیشرفت‌های صورت گرفته در زمینه تشخیص و درمان بیماری تالاسمی موجب شد افراد مبتلا به این بیماری بتوانند برای مدت طولانی‌تری زندگی کنند. در این بیماران تزریق‌های مکرر خون با عوارض جسمی متعددی همراه است که می‌توانند سبب اختلالاتی چون افسردگی، اضطراب، استرس شود که این مشکلات با کاهش کیفیت زندگی همراه هستند. لذا این مطالعه با هدف مقایسه کیفیت زندگی در بیماران بتا تالاسمی ماژور با و بدون تزریق خون انجام پذیرفت.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی، که با کد اخلاق IR.MAZUMS.REC.1402.18665 دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد، 170 بیمار تالاسمی ماژور 18تا60 سال مراجعه کننده به مرکز تالاسمی بیمارستان بوعلی سینا ساری در تابستان 1402 مورد بررسی قرار گرفتند. با توجه به معیار ورود سطح تحصیلات و محدوده سنی جامعه مورد مطالعه 116 بیمار از 170بیمار تالاسمی ماژور مطالعه شدند. با توجه به این‌که به لحاظ آماری تعداد بیماران تالاسمی ماژور با و بدون تزریق خون مراجعه‌کننده به مرکز تالاسمی بیمارستان بوعلی سینا ساری تقریبا برابر هستند. از ۱۱۶ بیمار با معیار ورود، 58 بیمار تحت درمان با تزریق خون دوره‌ای و 58 بیمار تحت کنترل بدون نیاز به تزریق خون مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران تالاسمی تحت درمان با ترانسفوزیون خون، هر 30-15 روز جهت تزریق و بیمارانی که نیاز به تزریق خون ندارند، هر 1تا 3 ماه برای کنترل به مرکز تالاسمی مراجعه می‌کردند. جهت بررسی کیفیت زندگی از پرسشنامه استاندارد 36 SF استفاده شد. ﭘﺎﻳـﺎﻳﻲ ﻭ ﺭﻭﺍﻳـﻲ پرسشنامه به ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻲ با ضریب آلفای کرونباخ 0/77 تا 0/09 و vitality scale 0/56 گزارش شد. جهت تجزیه و تحلیل متغیرها از شاخص‌های فراوانی، درصد و آزمون t مستقل و آزمون مربعات (کای اسکوئر) استفاده شد.
یافته‌ها: از میان بیماران تالاسمی ماژور مطالعه شده، 52 (44/8 درصد) نفر مرد و 64 (55/1 درصد) نفر زن بودند. میانگین سن در گروه با و بدون تزریق خون به ترتیب 8/35±34/75 و 39/33±8/18 سال بود. میانگین سن بین دو گروه تفاوت آماری معنی‌داری نداشت (0/128=P). وضعیت تاهل، شغل و میزان تحصیلات بین بیماران با و بدون تزریق تالاسمی ماژور بررسی شده تفاوت معنی‌داری نداشت. از میان عوارض بالینی بررسی شده، دیابت با تفاوت معنی‌داری در گروه با تزریق خون بیش‌تر بود (0/001=P). از میانگین ضرایب شاخص‌های هشت گانه آزمون 36 SF، زیر مقیاس سلامت عمومی (GH) در بیماران با تزریق خون با میانگین و انحراف‌معیار 20/19±55/79 نسبت به گروه بدون تزریق 21/59±44/05 به‌طور معنی‌داری بهتر بود (0/002=P).
استنتاج: پیشنهاد می‌گردد در بیماران تالاسمی خصوصا تالاسمی ماژور با یا بدون تزریق خون، همانند سایر اقدامات کنترل دوره‌ای و درمانی پزشکی، ارزیابی سلامت عمومی و کیفیت زندگی در فواصل منظم انجام شود تا جهت بهبود کیفیت زندگی این بیماران، مداخلات روانشناسی یا روانپزشکی به موقع در زمان مورد نیاز انجام شود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی، که با کد اخلاق IR.MAZUMS.REC.1402.18665 دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد، 170 بیمار تالاسمی ماژور 18تا60 سال مراجعه کننده به مرکز تالاسمی بیمارستان بوعلی سینا ساری در تابستان 1402 مورد بررسی قرار گرفتند. با توجه به معیار ورود سطح تحصیلات و محدوده سنی جامعه مورد مطالعه 116 بیمار از 170بیمار تالاسمی ماژور مطالعه شدند. با توجه به این‌که به لحاظ آماری تعداد بیماران تالاسمی ماژور با و بدون تزریق خون مراجعه‌کننده به مرکز تالاسمی بیمارستان بوعلی سینا ساری تقریبا برابر هستند. از ۱۱۶ بیمار با معیار ورود، 58 بیمار تحت درمان با تزریق خون دوره‌ای و 58 بیمار تحت کنترل بدون نیاز به تزریق خون مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران تالاسمی تحت درمان با ترانسفوزیون خون، هر 30-15 روز جهت تزریق و بیمارانی که نیاز به تزریق خون ندارند، هر 1تا 3 ماه برای کنترل به مرکز تالاسمی مراجعه می‌کردند. جهت بررسی کیفیت زندگی از پرسشنامه استاندارد 36 SF استفاده شد. ﭘﺎﻳـﺎﻳﻲ ﻭ ﺭﻭﺍﻳـﻲ پرسشنامه به ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻲ با ضریب آلفای کرونباخ 0/77 تا 0/09 و vitality scale 0/56 گزارش شد. جهت تجزیه و تحلیل متغیرها از شاخص‌های فراوانی، درصد و آزمون t مستقل و آزمون مربعات (کای اسکوئر) استفاده شد.
یافته‌ها: از میان بیماران تالاسمی ماژور مطالعه شده، 52 (44/8 درصد) نفر مرد و 64 (55/1 درصد) نفر زن بودند. میانگین سن در گروه با و بدون تزریق خون به ترتیب 8/35±34/75 و 39/33±8/18 سال بود. میانگین سن بین دو گروه تفاوت آماری معنی‌داری نداشت (0/128=P). وضعیت تاهل، شغل و میزان تحصیلات بین بیماران با و بدون تزریق تالاسمی ماژور بررسی شده تفاوت معنی‌داری نداشت. از میان عوارض بالینی بررسی شده، دیابت با تفاوت معنی‌داری در گروه با تزریق خون بیش‌تر بود (0/001=P). از میانگین ضرایب شاخص‌های هشت گانه آزمون 36 SF، زیر مقیاس سلامت عمومی (GH) در بیماران با تزریق خون با میانگین و انحراف‌معیار 20/19±55/79 نسبت به گروه بدون تزریق 21/59±44/05 به‌طور معنی‌داری بهتر بود (0/002=P).
استنتاج: پیشنهاد می‌گردد در بیماران تالاسمی خصوصا تالاسمی ماژور با یا بدون تزریق خون، همانند سایر اقدامات کنترل دوره‌ای و درمانی پزشکی، ارزیابی سلامت عمومی و کیفیت زندگی در فواصل منظم انجام شود تا جهت بهبود کیفیت زندگی این بیماران، مداخلات روانشناسی یا روانپزشکی به موقع در زمان مورد نیاز انجام شود.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
