دوره 34، شماره 231 - ( فروردین 1403 )
جلد 34 شماره 231 صفحات 10-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Gheibi M, Nazari S, Ghazvini H, Rafaiee R, Ranaiy M S, Seyedhosseini Tamijani S M. The effect of Intraventricular Injection of Kisspeptin-13 on Social Memory Deficits Induced by Methamphetamine. J Mazandaran Univ Med Sci 2024; 34 (231) :1-10
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20201-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20201-fa.html
غیبی مبینا، نظری سمیه، قزوینی حامد، رفائی راحله، رعنائی محمد صالح، سیدحسینی تمیجانی سیده معصومه. اثر تزریق داخل بطنی کیس پپتین-13 بر نقص عملکرد حافظه اجتماعی القا شده با مت آمفتامین در موش صحرائی نر. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1403; 34 (231) :1-10
مبینا غیبی 
، سمیه نظری ، حامد قزوینی ، راحله رفائی ، محمد صالح رعنائی ، سیده معصومه سیدحسینی تمیجانی
، سمیه نظری ، حامد قزوینی ، راحله رفائی ، محمد صالح رعنائی ، سیده معصومه سیدحسینی تمیجانی
چکیده: (1097 مشاهده)
سابقه و هدف: مت آمفتامین یک محرک سیستم عصبی مرکزی است که در حال حاضر سوء مصرف آن به طور فزاینده‌ای رو به افزایش است. استفاده طولانی مدت از این روان‌گردان با اختلالات شناختی عدیده‌ای منجمله آسیب در عملکرد یادگیری و حافظه همراه است. کیس پپتین-13 (Kisspeptin-13) یکی از نوروپپتیدهای درون‌زا است که پیش‌تر نقش محافظت عصبی آن بر عملکردهای شناختی به ویژه حافظه در مطالعات متعدد بررسی شده بود. این مطالعه با هدف بررسی نقش کیس پپتین-13 بر کاهش آسیب حافظه اجتماعی ناشی از مصرف مت آمفتامین، انجام پذیرفت.
مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی، برروی تعداد 40 سر موش صحرایی نر بالغ، نژاد ویستار با وزن تقریبی 270- 200 گرم انجام گرفت. این مطالعه با کد اخلاق (IR.MAZUMS..REC.1398.6037) در مرکز تحقیقات علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد. در این مطالعه حیوانات به‌طور تصادفی به چهار گروه، گروه کنترل، گروه مت آمفتامین، گروه کیس پپتین-13+ مت آمفتامین و گروه کیس پپتین-13 تقسیم می‌شدند. ابتدا پیش درمانی با کیس پپتین-13 به‌مدت سه روز به‌صورت داخل بطنی با دوز 5/1 میکروگرم بر میکرولیتر در گروه‌های مربوطه انجام شد. سپس برای ایجاد مدل اعتیاد، تزریق دوز افزایشی مت آمفتامین صورت پذیرفت، به این ترتیب که حیوانات ابتدا در روز اول دوز 1 میلی‌گرم بر کیلوگرم را دو بار با فاصله 4 ساعت دریافت کردند و در روز دوم دوز 2 میلی‌گرم بر کیلوگرم را به طریق ذکر شده دریافت کردند. این دوز به‌طور افزاینده در روزهای دیگر به مدت یک هفته ادامه پیدا کرد به‌طوری‌که در روز سوم دوز 3 و در روز چهارم دوز 4 و در روز ینجم، ششم و هفتم به‌ترتیب دوز 5، 6 و 7 میلی‌گرم برکیلوگرم را دریافت کردند. پس از پایان تزریقات، از تست رفتاری تعامل اجتماعی برای بررسی حافظه اجتماعی و تعامل اجتماعی استفاده شد. این تست در دستگاه سه اتاقه به مدت ده دقیقه در فضای مستطیل شکلی که به سه قسمت تقسیم شده بود، انجام گرفت. در اتاقک‌های جانبی دو محفظه سیمی وجود داشت که موش غریبه و آشنا در آن قرار داشت. در روز آزمون مدت زمان گذرانده شده در هر اتاقک مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: یافته‌های این مطالعه در دو مرحله بررسی ا ثر کیس پپتین-13 بر تعامل اجتماعی و حافظه اجتماعی به ترتیب زیر بود. اثر کیس پپتین-13 بر تعامل اجتماعی نشان داد که مدت زمان کاوش در اتاقکی که در آن موش غریبه اول قرار گرفته است در همه گروه‌های آزمایشی بیش‌تر از مدت زمان جستجو در اتاقک خالی است. این نتایج بیانگر این است که جامعه‌پذیری در این حیوانات تحت تاثیر تجویز مت آمفتامین و همین‌طور کیس پپتین-13 قرار نگرفته است و تمام حیوانات در گروه‌های دریافت کننده دارو همانند گروه کنترل پاسخ داده‌اند. نتایج آنالیز آماری در خصوص اثر کیس پپتین-13 بر حافظه اجتماعی نشان داد که اختلاف آماری معنی‌داری در مدت زمان صرف شده برای موش غریبه اول و موش غریبه دوم وجود دارد و حیوانات گروه دریافت‌کننده مت آمفتامین مدت زمان بیش‌تری را صرف تعامل اجتماعی با موش غریبه قدیمی کردند که بیانگر آسیب به حافظه اجتماعی است و تجویز کیس پپتین-13 در حیوانات دریافت‌کننده مت آمفتامین نیز نتوانست حافظه اجتماعی را بهبود بخشد. در گروه دریافت کننده کیس پپتین-13 نیز حافظه اجتماعی تفاوت چندانی با گروه کنترل نداشت که نشان دهنده این مطلب بود که تجویز کیس پپتین-13 به تنهایی منجر به آسیب حافظه اجتماعی نمی‌شود.
استنتاج: این مطالعه نشان داد که مت آمفتامین می‌تواند بدون این که تغییری در تعامل اجتماعی ایجاد کند منجر به آسیب جدی به حافظه اجتماعی شود و پیش درمانی با کیس پپتین-13 نیز نتوانست آسیب حافظه اجتماعی ناشی از تجویز مت آمفتامین را جبران کند.
مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی، برروی تعداد 40 سر موش صحرایی نر بالغ، نژاد ویستار با وزن تقریبی 270- 200 گرم انجام گرفت. این مطالعه با کد اخلاق (IR.MAZUMS..REC.1398.6037) در مرکز تحقیقات علوم اعصاب دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد. در این مطالعه حیوانات به‌طور تصادفی به چهار گروه، گروه کنترل، گروه مت آمفتامین، گروه کیس پپتین-13+ مت آمفتامین و گروه کیس پپتین-13 تقسیم می‌شدند. ابتدا پیش درمانی با کیس پپتین-13 به‌مدت سه روز به‌صورت داخل بطنی با دوز 5/1 میکروگرم بر میکرولیتر در گروه‌های مربوطه انجام شد. سپس برای ایجاد مدل اعتیاد، تزریق دوز افزایشی مت آمفتامین صورت پذیرفت، به این ترتیب که حیوانات ابتدا در روز اول دوز 1 میلی‌گرم بر کیلوگرم را دو بار با فاصله 4 ساعت دریافت کردند و در روز دوم دوز 2 میلی‌گرم بر کیلوگرم را به طریق ذکر شده دریافت کردند. این دوز به‌طور افزاینده در روزهای دیگر به مدت یک هفته ادامه پیدا کرد به‌طوری‌که در روز سوم دوز 3 و در روز چهارم دوز 4 و در روز ینجم، ششم و هفتم به‌ترتیب دوز 5، 6 و 7 میلی‌گرم برکیلوگرم را دریافت کردند. پس از پایان تزریقات، از تست رفتاری تعامل اجتماعی برای بررسی حافظه اجتماعی و تعامل اجتماعی استفاده شد. این تست در دستگاه سه اتاقه به مدت ده دقیقه در فضای مستطیل شکلی که به سه قسمت تقسیم شده بود، انجام گرفت. در اتاقک‌های جانبی دو محفظه سیمی وجود داشت که موش غریبه و آشنا در آن قرار داشت. در روز آزمون مدت زمان گذرانده شده در هر اتاقک مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها: یافته‌های این مطالعه در دو مرحله بررسی ا ثر کیس پپتین-13 بر تعامل اجتماعی و حافظه اجتماعی به ترتیب زیر بود. اثر کیس پپتین-13 بر تعامل اجتماعی نشان داد که مدت زمان کاوش در اتاقکی که در آن موش غریبه اول قرار گرفته است در همه گروه‌های آزمایشی بیش‌تر از مدت زمان جستجو در اتاقک خالی است. این نتایج بیانگر این است که جامعه‌پذیری در این حیوانات تحت تاثیر تجویز مت آمفتامین و همین‌طور کیس پپتین-13 قرار نگرفته است و تمام حیوانات در گروه‌های دریافت کننده دارو همانند گروه کنترل پاسخ داده‌اند. نتایج آنالیز آماری در خصوص اثر کیس پپتین-13 بر حافظه اجتماعی نشان داد که اختلاف آماری معنی‌داری در مدت زمان صرف شده برای موش غریبه اول و موش غریبه دوم وجود دارد و حیوانات گروه دریافت‌کننده مت آمفتامین مدت زمان بیش‌تری را صرف تعامل اجتماعی با موش غریبه قدیمی کردند که بیانگر آسیب به حافظه اجتماعی است و تجویز کیس پپتین-13 در حیوانات دریافت‌کننده مت آمفتامین نیز نتوانست حافظه اجتماعی را بهبود بخشد. در گروه دریافت کننده کیس پپتین-13 نیز حافظه اجتماعی تفاوت چندانی با گروه کنترل نداشت که نشان دهنده این مطلب بود که تجویز کیس پپتین-13 به تنهایی منجر به آسیب حافظه اجتماعی نمی‌شود.
استنتاج: این مطالعه نشان داد که مت آمفتامین می‌تواند بدون این که تغییری در تعامل اجتماعی ایجاد کند منجر به آسیب جدی به حافظه اجتماعی شود و پیش درمانی با کیس پپتین-13 نیز نتوانست آسیب حافظه اجتماعی ناشی از تجویز مت آمفتامین را جبران کند.
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
فيزيولوژي
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
