 
                     
                     
                    
                    
                    
                    
                     Arab H,  Mofid M R,  Rahmati M,  Gharehkhani E,  Mokhtariye A,  Shokrzadeh M. Autophagy: An Overview of Molecular Mechanisms and Its Therapeutic Implications for Health and Disease.  J Mazandaran Univ Med Sci 2024; 34 (240) :153-171
URL: 
http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20916-fa.html   
                    
                    عرب حورالعین،  مفید محمدرضا،  رحمتی محبوبه،  قرهخانی الهه،  مختاریه آرمین،  شکرزاده محمد. اتوفاژی: مروری بر مکانیسمهای مولکولی و پتانسیل درمانی در سلامت و بیماری انسان.  مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1403; 34 (240) :153-171
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-20916-fa.html
  
                     
					 
					
                 
                
                    
                    
                    
                    
                    
                    
                    چکیده:       (1636 مشاهده)
                    
                    
                    اتوفاژی، یکی از فرآیندهای اساسی در سلولهای یوکاریوتی است و نقشی کلیدی در حفظ هموستاز و بقای سلولی ایفا میکند. این فرآیند شامل تشکیل ساختاری به نام اتوفاگوزوم است که اجزای آسیبدیده سلولی مانند پروتئینها و اندامکهای ناکارآمد را محصور کرده و به لیزوزومها انتقال میدهد تا تجزیه شوند. اتوفاژی به سلولها کمک میکند تا در شرایط استرسزا مانند کمبود مواد مغذی، هیپوکسی و عفونتهای میکروبی زنده بمانند. این فرآیند به سه نوع اصلی تقسیم میشود: ماکرواتوفاژی، میکرواتوفاژی، و اتوفاژی وابسته به چاپرون، که هر یک ویژگیهای خاص خود را دارند. 
فرآیند اتوفاژی توسط ژنهای مرتبط با اتوفاژی (ATG) تنظیم میشود و مراحلی همچون القا، تشکیل اتوفاگوزوم، ادغام با لیزوزوم و تجزیه محموله را شامل میشود. اختلال در عملکرد اتوفاژی میتواند منجر به بروز بیماریهای مختلفی از جمله سرطان، بیماریهای نورودژنراتیو، اختلالات متابولیک و عفونتهای باکتربایی و ویروسی شود. پژوهشهای جدید نقش دوگانه اتوفاژی در سرطان را نشان میدهند؛ از یک سو، اتوفاژی میتواند به عنوان سرکوبگر تومور عمل کند و از سوی دیگر، در برخی موارد به بقای سلولهای توموری کمک میکند. 
همچنین در سیستم عصبی، این فرآیند از تجمع پروتئینهای مضر جلوگیری کرده و به حفظ عملکرد نورونها کمک میکند. علاوه بر این، اتوفاژی نقش مهمی در مقابله با پاتوژنهای مهاجم ایفا میکند و به عنوان یک مکانیسم دفاعی در برابر باکتریها و ویروسها عمل میکند. بررسیها نشان میدهد که اتوفاژی یک هدف بالقوه برای توسعه استراتژیهای درمانی در بیماریهای مختلف است و پژوهشهای بیشتر در این زمینه میتوانند به بهبود راهکارهای درمانی و درک عمیقتر از این فرآیند منجر شوند. 
بررسی دقیق مسیرهای مولکولی تنظیمکننده اتوفاژی، بویژه مسیرهای mTOR و AMPK، میتواند ارائهکننده راهکارهای درمانی جدید برای بیماریهای مرتبط باشد. این مقاله با مرور جامع مکانیسمها و نقشهای اتوفاژی، به بررسی ارتباط آن با انواع بیماریهای انسانی پرداخته و چشماندازی نوین برای کاربردهای بالینی این فرآیند ارائه میدهد.
 
                    
                    
                    
                    
                    
                    نوع مطالعه:  
مروری |
                    موضوع مقاله: 
                    
بیوتکنولوژی