Aligholizadeh M, Mesbah Kiaei M, Sangi S, Aligholizadeh M, Bana Derakhshan H, Karimian Z. A Review of the Role of Ketamine in the Management of Delirium Following Coronary Artery Bypass Graft Surgery and its impact on Timing of Patient Extubation. J Mazandaran Univ Med Sci 2025; 35 (245) :170-183
URL:
http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-21471-fa.html
علی قلیزاده مریم، مصباح کیایی مهرداد، سنگی سیاوش، علی قلیزاده ملیکا، بنادرخشان همایون، کریمیان زهرا. مروری بر نقش کتامین بر مدیریت دلیریوم بعد از جراحی پیوند عروق کرونر و زمان اکستوباسیون بیمار. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1404; 35 (245) :170-183
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-21471-fa.html
چکیده: (67 مشاهده)
سابقه و هدف: دلیریوم یک اختلال هوشیاری و شناختی است، که بهویژه در دورهی پس از عمل بروز میکند. میزان بروز دلیریوم بعد از جراحی قلب باز تا بیش از 90 درصد گزارش شده است؛ که میتواند موجب تأخیر در اکستیوب بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه شود. کتامین، بهعنوان یک داروی بیهوشی با ویژگیهای منحصربهفرد، پتانسیل تأثیرگذاری بر مدیریت دلیریوم پس از عمل را دارد و نقش دقیق آن در این زمینه همچنان نیازمند بررسیهای جامعتری است. مطالعه حاضر، بهمنظور بررسی دلیریوم و زمان اکستوباسیون در بیماران جراحی بایپس عروق کرونر (CABG) انجام شد.
مواد و روشها: جستجو در این مطالعه مروری روایتی، از پایگاههای داده شامل Scopus، Web of Science، PubMed، Cochrane و Google Scholar با استفاده از اصطلاحات MeSH طی ده سال اخیر انجام گردید. معیارهای ورود شامل مطالعات کارآزمایی بالینی، کوهورت و متاآنالیزها بودند.
یافتهها: بر اساس نتایج بهدست آمده، 11 حیطهی، تعریف دلیریوم، اپیدمیولوژی دلیریوم، پاتوفیزیولوژی دلیریوم، ریسک فاکتورهای بروز دلیریوم پس از جراحی قلب، رابطه کنترل درد بعد از عمل جراحی قلب با دلیریوم، رابطه سطوح آرام بخشی بعد از عمل جراحی قلب با دلیریوم، عوارض دلیریوم پس از اعمال جراحی قلبی، دوز، زمانبندی مؤثر و سودمندی تجویز کتامین در جراحی قلب و زمان خارجسازی لوله تراشه، بررسی ارتباط بین زمان اکستیوب و عوارض بعد از عمل و عوامل مؤثر بر زمان اکستیوب بررسی شد.
استنتاج: شواهد نشان میدهند که کتامین ممکن است با کاهش دلیریوم پس از جراحی قلب، بهویژه از طریق اثرات ضد التهابی، مفید باشد، اما تأثیر مشخصی بر زمان اکستوباسیون ندارد. ناهمگونی مطالعات و عدم وجود پروتکلهای استاندارد، تعمیمپذیری نتایج را محدود کرده است. مطالعات آینده باید کارآزماییهای تصادفی و استاندارد شده را در بر گیرند.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
بیهوشی