دوره 35، شماره 245 - ( خرداد 1404 )                   جلد 35 شماره 245 صفحات 128-124 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Sedigh-Namin A, Molatefi R, Asayeshi M, Sayyedhashemi E, Hosseini-Asl S S. A Novel Potentially Pathogenic DNAH5 Variant in a Patient with Kartagener’s Syndrome from Ardabil Province: A Case Report. J Mazandaran Univ Med Sci 2025; 35 (245) :124-128
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-21564-fa.html
صدیق نمین اتابک، ملاطفی رسول، آسایشی مهران، سیدهاشمی عفت، حسینی اصل سید سعید. گزارش یک واریانت جدید آسیب زا در ژن DNAH5 در بیمارن مبتلا به سندرم کارتاژنر در استان اردبیل: گزارش مورد. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1404; 35 (245) :124-128

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-21564-fa.html


چکیده:   (77 مشاهده)
سندرم کارتاژنر یک اختلال ژنتیکی نادر با الگوی وراثتی اتوزومال مغلوب است که با سه‌گانه‌ای بالینی شامل سینوزیت مزمن، برونشکتازی و سایتوس اینورسوس مشخص می‌شود. این سه‌گانه شامل التهاب مزمن سینوس‌ها، گشاد شدگی غیر طبیعی برونش‌ها و آرایش آیینه‌ای اندام‌های داخلی است. این سندرم معمولاً با جهش‌هایی در ژن‌هایی که برای عملکرد مژک‌ها ضروری هستند، به‌ویژه ژن DNAH5 که یک پروتئین مهم برای حرکت طبیعی مژک‌ها را کد می‌کند، مرتبط است .این گزارش مورد یک واریانت جدید بیماری‌زا در ژن DNAH5 را در یک کودک دو ساله ایرانی که با سندرم کارتاژنر تشخیص داده شد، معرفی می‌کند. این کودک از دوران نوزادی، از ۱۲ روزگی، دچار اپیزودهای مکرر ذات‌الریه بوده است. او از والدین خویشاوند به دنیا آمده، هر چند سابقه خانوادگی ابتلا به ذات‌الریه مکرر یا ناباروری وجود نداشته است. تشخیص این بیماری با توجه به وجود دکستروکاردیا به عنوان بخشی از سایتوس اینورسوس در این بیمار انجام شد. از میان تقریباً ۴۹ ژن مرتبط با دیسکینزی اولیه مژکی (PCD) و سندرم کارتاژنر، جهش‌های ژن DNAH5 به عنوان علتی برای عفونت‌های تنفسی مزمن و نقص‌های جانبی اندام‌ها شناخته شده‌اند. بر اساس دستورالعمل‌های کالج ژنتیک پزشکی و ژنومیک آمریکا (ACMG)، واریانت (NM_001369.3)DNAH5 ، 1190-1193 (p.Phe397Ter ) del بر اساس معیارهای PS1 و PM2 به عنوان احتمالاً بیماری‌زا طبقه‌‌بندی شده است. فراوانی بسیار کم این واریانت در پایگاه‌های داده ژنومی، از جمله ایرانوم، همراه با مطابقت با معیارهای ACMG و تظاهرات بالینی بیمار، به طبقه‌بندی این واریانت به عنوان بیماری‌زا کمک می‌کند.
 
متن کامل [PDF 582 kb]   (12 دریافت)    
نوع مطالعه: گزارش مورد | موضوع مقاله: ژنتیک

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb