سابقه و هدف: بخش مراقبت ویژه برای مدیریت بیماران بدحال طراحی شده است. با توجه به تجهیزات پیچیده و قابلیتهای مورد نیاز در بخشهای مراقبت ویژه، هزینه توسعه و نگهداری آنها از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. یکی از عوامل مؤثر در افزایش اثربخشی این بخشها، مدیریت آنها است. این مطالعه با هدف، مقایسه پیامدهای بالینی و مدیریت منابع در دورههای قبل و بعد از اجرای مدل بسته در بخش مراقبتهای ویژه کودکان بیمارستان مفید، انجام پذیرفت.
مواد و روش ها: این پژوهش از نوع مقطعی توصیفی-تحلیلی بود. به منظور مقایسه شاخصهایی نظیر مرگ و میر و عملکرد تختهای بستری از دادههای آمار بیمارستانی در بازه زمانی ده ساله از مرداد 1393 تا تیر 1403 استفاده شد. دادهها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی از طریق نرمافزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: در تعداد مرگ و میر قبل از 24 ساعت تفاوتی بین دو دوره پنج ساله وجود نداشت. تعداد مرگ و میر بعد از 24 ساعت در زمان اجرای مدل بسته افزایش یافت. با این حال، میزان مرگ و میر در هزار نفر بستری و میزان مرگ و میر کلی در زمان اجرای مدل بسته با کاهش همراه بود. در زمان اجرای مدل بسته، میزان اشغال تخت 3 درصد کاهش و متوسط اشغال تخت روزانه، 3/5 بیمار افزایش داشت. همچنین، میزان چرخش اشغال تخت با افزایش و متوسط مدت اقامت بیمار با کاهش همراه بود.
استنتاج: به منظور مقایسه مرگ و میر بین بخشهای مراقبتهای ویژه کودکان در سطح کشور، توصیه میگردد درجه بدحالی بیماران هنگام پذیرش در بخش مراقبتهای ویژه کودکان به عنوان یک قانون کشوری در نظر گرفته شود. زیرا، اعزام دیر هنگام بیماران به بخش مراقبتهای ویژه مانع از انجام اقدامات مؤثر توسط متخصصان این بخش میگردد و در نتیجه، افزایش میزان مرگ و میر را به دنبال خواهد داشت.