دوره 35، شماره 250 - ( آبان 1404 )
جلد 35 شماره 250 صفحات 64-50 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nikjoo N, Khezry D, Talebpour F, Fattahi A. Enhanced Effects of Treadmill Exercise on the Strength of Partially Ruptured Achilles Tendons in a Rat Model. J Mazandaran Univ Med Sci 2025; 35 (250) :50-64
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-22224-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-22224-fa.html
نیکجو نازفر، خضری داوود، طالب پور فرشته، فتاحی علی. بهبود استحکام تاندون آشیل در مدل پارگی ناقص از طریق ورزش با تردمیل در مدل موش صحرایی. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1404; 35 (250) :50-64
چکیده: (66 مشاهده)
سابقه و هدف: پارگی تاندون یکی از شایع‌ترین آسیب‌های اسکلتی عضلانی در جهان است که در حالت طبیعی ترمیم آن بسیار کند و با کارایی پایین همراه است. این مطالعه با هدف بررسی اثر ورزش روزانه با تردمیل بر ترمیم پارگی تاندون آشیل در مدل موش صحرایی پس از پایان فاز التهابی جراحی، انجام پذیرفت.
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 21 موش صحرایی ماده بالغ به 3 گروه، کنترل، آسیب تاندونی، آسیب تاندونی+ تردمیل، تقسیم شدند. جهت ایجاد مدل آسیب تاندونی، طی جراحی برشی در نیمه ارتفاع تاندون آشیل ایجاد شد. یک هفته بعد از جراحی، رت‌ها روزانه با تردمیل با شیب صفر و با سرعت 10 متر بر دقیقه و به مدت 30 دقیقه در پنج روز هفته به مدت 4 هفته تمرین داده شدند. پس از پایان تمرینات، تست Footprint جهت ارزیابی عملکردی و راه رفتن رت‌ها گرفته شد. سپس نمونه‌‌ی تاندون بعد از کشتن حیوان جهت بررسی بافت شناسی و تست بیومکانیکی خارج شد.
یافته‌ها: ورزش با تردمیل پس از پایان فاز التهابی سبب ترمیم نسبتاً عملکردی پارگی تاندون و کاهش شاخص عملکردی آشیل نسبت به گروه آسیب معنی‌دار شد (05/0>P). اثر ردپا نشان داد که گروه آسیب به همراه ورزش با تردمیل دارای مشخصه‌های نزدیک‌تری به گروه سالم تا گروه آسیب بودند. مطالعه بافت شناسی نیز در گروه آسیب نشان دهنده سازماندهی غیرطبیعی فیبرهای کلاژن، التهاب و افزایش سلولهای بافت تاندون بود، اما گروه آسیب به همراه ورزش حاکی از سازمان دهی نسبتاً منظم فیبرهای کلاژن، کاهش التهاب و تعداد سلولهای بافت تاندون بود. تست تنسیومتری نیز به صورت معنی‌داری بهبود ویژگی بیومکانیکی تاندون آسیب دیده در گروه ورزش را نسبت به گروه آسیب به تنهایی نشان داد.
استنتاج: ورزش با تردمیل پس از بروز پارگی تاندون می‌تواند سبب تسریع ترمیم تاندون به صورت عملکردی شود
مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، 21 موش صحرایی ماده بالغ به 3 گروه، کنترل، آسیب تاندونی، آسیب تاندونی+ تردمیل، تقسیم شدند. جهت ایجاد مدل آسیب تاندونی، طی جراحی برشی در نیمه ارتفاع تاندون آشیل ایجاد شد. یک هفته بعد از جراحی، رت‌ها روزانه با تردمیل با شیب صفر و با سرعت 10 متر بر دقیقه و به مدت 30 دقیقه در پنج روز هفته به مدت 4 هفته تمرین داده شدند. پس از پایان تمرینات، تست Footprint جهت ارزیابی عملکردی و راه رفتن رت‌ها گرفته شد. سپس نمونه‌‌ی تاندون بعد از کشتن حیوان جهت بررسی بافت شناسی و تست بیومکانیکی خارج شد.
یافته‌ها: ورزش با تردمیل پس از پایان فاز التهابی سبب ترمیم نسبتاً عملکردی پارگی تاندون و کاهش شاخص عملکردی آشیل نسبت به گروه آسیب معنی‌دار شد (05/0>P). اثر ردپا نشان داد که گروه آسیب به همراه ورزش با تردمیل دارای مشخصه‌های نزدیک‌تری به گروه سالم تا گروه آسیب بودند. مطالعه بافت شناسی نیز در گروه آسیب نشان دهنده سازماندهی غیرطبیعی فیبرهای کلاژن، التهاب و افزایش سلولهای بافت تاندون بود، اما گروه آسیب به همراه ورزش حاکی از سازمان دهی نسبتاً منظم فیبرهای کلاژن، کاهش التهاب و تعداد سلولهای بافت تاندون بود. تست تنسیومتری نیز به صورت معنی‌داری بهبود ویژگی بیومکانیکی تاندون آسیب دیده در گروه ورزش را نسبت به گروه آسیب به تنهایی نشان داد.
استنتاج: ورزش با تردمیل پس از بروز پارگی تاندون می‌تواند سبب تسریع ترمیم تاندون به صورت عملکردی شود
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
آناتومي
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
