Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

سابقه و هدف: خدمات تشخیصی بخش بسیار مهم و جدایی ناپذیر از مراقبت‌های درمانی نوین است و حدود 70 درصد تشخیص‌های پزشکی بر اساس نتایج آن‌ها صورت می‌گیرد. هدف این مطالعه، بررسی میزان تأثیر درآمد خانوار، دسترسی جغرافیایی، پرداخت مستقیم بیمار، ویزیت پزشکان و میزان بستری بیمه شدگان، بر میزان بهره‌مندی از خدمات آزمایشگاهی و تصویربرداری طرف قرارداد سازمان تأمین اجتماعی بود. مواد و روش‌ها: این پژوهش به صورت تحلیلی انجام شد. برای سنجش تأثیر مؤلفه‌های پیش‌گفته بر میزان بهره‌مندی، از بانک‌های اطلاعاتی سازمان تأمین اجتماعی در هر استان طی سال‌های 90-1377 استفاده شد. جامعه پژوهش، 24 میلیون نفر از افراد تحت پوشش این سازمان بودند که طی این سال‌ها برای دریافت خدمات آزمایشگاهی و تصویربرداری به بخش درمان مستقیم و غیر مستقیم سازمان مراجعه نموده بودند. برای تخمین مدل از رگرسیون دو طرف لگاریتمی با لحاظ اثرات ثابت و نرم‌افزار Eviews استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های تخمینی حاصل از مدل نشان داد که مؤلفه‌های دسترسی جغرافیایی به مراکز آزمایشگاهی (31/0 = β) و تصویربرداری (50/0 = β)، درآمد خانوار برای بهره‌مندی از خدمات آزمایشگاهی (24/0 = β) و تصویربرداری (43/0 = β)، بار مراجعه سرپایی به پزشکان بر بهره‌مندی از خدمات آزمایشگاهی (56/0 = β) و تصویربرداری (43/0 = β) و بار مراجعه بستری بر بهره‌مندی از خدمات آزمایشگاهی (35/0 = β) و تصویربرداری (51/0 = β) تأثیر معنی‌دار دارند. همچنین میزان پرداخت از جیب بیماران در هنگام استفاده از خدمات فوق و بار مراجعه سرپایی و بستری درمان مستقیم، تأثیر معنی‌داری بر بهره‌مندی از این خدمات نداشته است. استنتاج: توجه صرف سیاست‌گذاران عرضه سلامت به پرداخت از جیب بیماران، تأمین کننده تناسب بهره‌مندی از خدمات درمانی نیست. گاهی تنظیم بهره‌مندی، از کانال‌هایی مانند دستورات پزشکان عمومی و متخصص و یا دسترسی جغرافیایی صورت می‌گیرد که اغلب از آن‌ها غفلت می‌شود.

واژه‌های کلیدی: پرداخت از جیب، دسترسی، آزمایشگاه، تصویربرداری، بهره‌مندی

متن کامل [PDF 283 kb]   (2434 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---