 
                     
                     
                    
                    
                    
                    
                     Abbaskhanian A,  Mohammadi M,  Farhadi R,  Khademloo M. Prevalence and associated factors of neonatal seizure in neonates admitted in neonatal ward of Bu-Ali Sina and Imam Khomeini hospitals, Sari, Iran.  J Mazandaran Univ Med Sci 2013; 22 (2) :89-94
URL: 
http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-2534-fa.html   
                    
                    عباسخانیان علی،  محمدی محبوبه،  فرهادی رویا،  خادملو محمد. بررسی شیوع تشنج و عوامل مرتبط در نوزادان بستری در بخش نوزادان بیمارستان بوعلی و امام خمینی شهر ساری .  مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1391; 22 (2) :89-94
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-2534-fa.html
  
                     
					 
					
                 
                
                    
                    
                    
                    
                    
                    
                    چکیده:       (13118 مشاهده)
                    
                    
                    سابقه و هدف: تشنج یکی از مشکلات شایع دوره نوزادی و گاهی اولین علامت اختلال عملکرد نورولوژیک در نوزادان میباشد. تشنج نوزادی در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع میتواند همراه با افزایش مرگ و میر و عوارض عصبی ماندگار باشد و از طرف دیگر در بسیاری از موارد میتوان به علت بیماری دست یافت و بر اساس آن طول مدت درمان و پیشآگهی بیماری را تعیین کرد؛ بنابراین مطالعه حاضر به منظور بررسی شیوع تشنج و علل مرتبط با آن در نوزادان انجام گرفت.
مواد و روشها: در مطالعه مقطعی- توصیفی حاضر، 174 نوزاد با تشخیص اولیه تشنج نوزادی که در بخشهای نوزادان و مرکز مراقبت ویژه نوزادان بیمارستان بوعلی سینا و امام خمینی ساری بستری شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. تشخیص تشنج بر اساس شرححال بیان شده والدین یا پرسنل بخش نوزادان و یا مشاهده مستقیم توسط پزشک و مطابقت آن با معیارهای Mizrahi و Kellaway صورت گرفت. نتایج حاصل شده توسط آمار توصیفی تحلیل گردید و 05/0 > P به عنوان سطح معنیداری در نظر گرفته شد.
یافتهها: شیوع تشنج در نوزادان بستری 4/12 درصد و شایعترین علت تشنج، آنسفالوپاتی هیپوکسیک- ایسکمیک بود. بیشترین زمان بروز تشنج در نوزادان طبیعی، 3 روز اول و در نوزادان نارس، روز اول زندگی بود. شایعترین نوع تشنج از نوع کلونیک فوکال و از نظر شیوع جنسی، ارجحیت با نوزادان پسر بود. از نظر میزان پاسخ به درمان، 62 درصد بیماران با یک داروی ضد تشنج و 38 درصد نیازمند بیش از یک دارو جهت کنترل تشنج بودند.
استنتاج: آسفیکسی شایعترین علت تشنج نوزادی میباشد و نارس بودن و وزن کم موقع تولد موجب افزایش خطر تشنج میگردد؛ بنابراین مطالعات بیشتری جهت پی بردن به علل به وجود آورنده و راههای کاهش عوامل خطر تشنج توصیه میشود.
                    
                    
                    
                    واژههای کلیدی:  تشنج، 
نوزاد، 
اتیولوژی
                     
                    
                    
                    نوع مطالعه:  
پژوهشي-کامل |
                    موضوع مقاله: 
                    
نورولوژی کودکان