دوره 17، شماره 61 - ( آذر 1386 )                   جلد 17 شماره 61 صفحات 36-30 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Rabiee S, Azizi E, Farimani Sanuee M. Comparison of Two Therapeutic Protocols : Heparin with Aspirin VS Prednisolone with Aspirin, in Patients with Recurrent Miscarriages. J Mazandaran Univ Med Sci 2007; 17 (61) :30-36
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-263-fa.html
ربیعی صغری، عزیزی عصمت، فریمانی سنویی مرضیه. مقایسه تاثیر آسپیرین همراه با هپارین و آسپرین همراه با پردنیزولون در درمان سقط راجعه. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1386; 17 (61) :30-36

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-263-fa.html


چکیده:   (103472 مشاهده)
سابقه و هدف: سقط راجعه یکی از مشکلات طب تولید مثل است، سبب شناسی آن اغلب ناشناخته بوده و به استراتژی های درمانی و تشخیصی متفاوت، نیازمند است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر آسپرین همراه هپارین با آسپرین همراه پردنیزولون در درمان سقط راجعه انجام شد.
مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی 50 زن مبتلا به سقط راجعه مراجعه کننده به بیمارستان فاطمیه همدان انجام شد. این بیماران به محض مثبت شدن Beta HCG انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه 25 نفری تقسیم شدند. به بیماران گروه اول هپارین به میزان 5000 واحد دو بار در روز و به صورت زیرجلدی همراه با یک قرص آسپیرین 80 میلی گرمی در روز تجویز شد. به گروه دوم روزانه 10 میلی گرم پردنیزولون همراه با یک قرص 80 میلی گرم آسپرین M.C تجویز گردید. درمان های فوق تا هفته 20 حاملگی ادامه داشت و در طی مدت درمان، حداقل 3 بار سونوگرافی از نظر وضعیت جنین انجام شد. جهت بیماران تحت درمان با هپارین به منظور جلوگیری از پوکی استخوان ناشی از هپارین، روزانه یک قرص کلسیم تجویز گردید. اندازه گیری آنتی بادی های آنتی فسفولیپید و آنتی کاردیولیپین برای کلیه بیماران انجام شد. نوزادان گروه مصرف کننده آسپرین با پردنیزولون بعد از تولد توسط متخصص نوزادان بازدید و به مدت یک ماه نیز پی گیری شدند. اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های آماری t-test و دقیق فیشر پردازش گردیدند.
یافته ها: میانگین سنی زنان مورد مطالعه در گروه آسپرین همراه پردنیزولون 31.8±3.3 سال و در گروه آسپرین همراه با هپارین 30.7±3.2 سال بود که دو گروه از نظر سنی متفاوت از یکدیگر نبودند (P<0.05). میانگین تعداد سقط در گروه آسپرین همراه با پردنیزولون 2.8±1.1 و در گروه آسپرین همراه با هپارین 2.4±1 بود که تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر میانگین تعداد سقط وجود نداشت (P<0.05). آنتی بادی آنتی کاردیولیپین در 4 بیمار (8 درصد) و آنتی بادی آنتی فسفولیپید نیز در 4 بیمار (8 درصد) مثبت شد. تجزیه و تحلیل داده های مطالعه حاضر مشخص کرد که میزان وقوع سقط به دنبال درمان با آسپرین همراه با هپارین به طور معنی داری از نظر آماری نسبت به درمان آسپرین همراه با پردنیزولون بیش تر است (P<0.05). در هیچیک از بیماران دو گروه عارضه ای مشاهده نشد.
استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که روش درمانی آسپرین همراه با پردنیزولون در درمان سقط راجعه موثرتر از روش درمانی آسپرین همراه با هپارین بوده و روش درمانی ارجح می باشد.
متن کامل [PDF 232 kb]   (6509 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb