Mendeley  

Zotero  

Âhmadi A, Haji Âhmadi M. An epidemiological report on succussful suicide in Mazandaran province in 1990-91 . J Mazandaran Univ Med Sci 2000; 10 (28) :8-12
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-305-fa.html

سابقه و هدف: خودکشی در زمره ده علت عمده مرگ و میر قرار دارد. شیوع خودکشی در کشورهای موسوم به کمربند خودکشی 10-25 درصدهزار نفر در سال است. بنابراین، با توجه به فقدان آمار مناسب، کلیه موارد مرگ به علت خودکشی از طریق دفاتر ویژه پزشکی قانونی و دادگستری مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: از 26 مرکز پزشکی قانونی و مراکز وابسته به دادگستری استان با یک روش توصیفی و گذشته نگر اطلاعات لازم کسب گردید و با کمک روش های آماری (Chi-square) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: شیوع خودکشی در سال 70، 9/1 در صدهزار و در سال 71، 3/2 در صدهزار بوده است. در این میان مبتلایان به بیماری های روانی و به خصوص گروه های سنی جوان و نوجوان، زنان و متاهلین، در خطر بیشتری قرار داشته اند. انتخاب روش های خطرناکی مثل خودسوزی و دارآویختگی و مسمومیت، بالاترین درصد مرگ و میر را به دنبال داشته اند.
استنتاج: خطر خودکشی در کشور جوانی مثل ایران با توجه به افزایش روزافزون جمعیت و وفور بحران هویتی در این گروه سنی از یک سو و مشکلات خاص جامعه رقابتی از سوی دیگر بایستی مد نظر قرار گیرد.دادن اولویت به اطلاع رسانی مناسب به جامعه، بیماریابی همه جانبه و تاسیس و تجهیز مراکز درمانی مناسب از دیگر توصیه های این گزارش است.