دوره 22، شماره 96 - ( دی 1391 )
جلد 22 شماره 96 صفحات 48-41 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sameei Zadeh Toosi T, Mohammadinia N, Sereshti M. Effect of Companionship during Labor on Level of Anxiety of Primiparous Mothers and Midwives Points of View in Iranshahr, 2010. J Mazandaran Univ Med Sci 2012; 22 (96) :41-48
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-3174-fa.html
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-3174-fa.html
سمیعی زاده طوسی طیبه، محمدی نیا ندا، سرشتی منیژه. بررسی تأثیر حضور همراه درحین زایمان بر میزان اضطراب مادران نخست زا و نقطه نظرات ماما. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1391; 22 (96) :41-48
چکیده: (9939 مشاهده)
سابقه و هدف: زایمان واقعه‌ای است که اثرات روانی اجتماعی واحساسی شدیدی بر مادر دارد و زمینه سلامت یا بیماری زنان را در دوره زندگی‌شان فراهم می‌کند. تنها گذاشتن زائو در محیط‌های زایمانی باعث اضطراب، مادر و تحمل عوارض ناشی ازآن برسیر زایمان می‌شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر حضور همراه بر میزان اضطراب، طی زایمان مادران نخست‌زا و بررسی مشکلات کاربرد این مداخله در بخش زایمان بیمارستان ایرانشهر از دیدگاه ماماها می‌باشد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه یک کار آزمایی بالینی است که در سال 1389 بر روی 210 مادر نخست‌زای 35-18 ساله با حاملگی بیش از 37 هفته، تک قلو، بدون سابقه زایمان، اتساع 3 سانتی متر دهانه رحم، و عدم تمایل به سزارین انتخابی از جمعیت خانم‌های نخست‌زای مراجعه کننده به بیمارستان ایران ایرا‌ن‌شهرکه با گزینش تصادفی در دو گروه 105 نفری با همراه و بدون همراه قرار گرفتند انجام شد. دوگروه از اتساع 3 سانتی متر دهانه رحم در مرحله اول زایمان پذیرش شده و در ابتدای پذیرش پرسشنامه اشپیل برگرجهت سنجش میزان اضطراب موقعیتی آنان تکمیل گردید، سپس مجدداً میزان اضطراب در اتساع 6-8 سانتی متر دهانه رحم اندازه‌گیری شد. در گروه مورد، یک همراه خانم از بستگان یا دوستان زائو، به دلخواه خود و تمایل مادر از بدو ورود تا یک ساعت پس از زایمان درکنار زائو بوده، وی را تشویق، دلداری و نوازش می‌کرد. مراقبت‌های مامایی برای دو گروه یکسان بود و فرم مشاهده زایمان و نظر سنجی از ماما و سایر اطلاعات مر بوطه توسط پرسشگرتکمیل شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده از نرم افزار spss وآزمون‌های آماری تی مستقل، تی زوج وکای دو انجام شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که دو گروه از نظر خصوصیات دموگرافیک، سن حاملگی، وزن جنین و میزان اضطراب بدو ورود از نظر آماری تفاوت معنی‌داری نداشتند. میزان اضطراب موقعیتی طی زایمان (اتساع 6-8 دهانه رحم) به طور معنی‌داری (0001/0p=) در گروه مورد از گروه شاهد کمتر بود (9/43 در برابر 4/51). هم‌چنین میزان اضطراب طی زایمان در گروه شاهد نسبت به ابتدای پذیرش به طور معنی‌داری افزایش یافت (6/44 در بدو ورود در برابر4/51 طی زایمان) در حالی‌که در گروه مورد اضطراب طی زایمان تفاوت معنی‌داری نسبت به بدو ورود وجود نداشت (5/44 در بدو ورود در برابر 9/43 در طی زایمان). از دیدگاه ماماها میزان ایجاد اغتشاش همراه در بخش زایمان 3/14 درصد و 9/81 درصد موارد حضور همراه کمک کننده بیان شده بود. میزان دخالت همراه در دستورات پزشک 8/23 درصد بود.
استنتاج: حمایت روانی اجتماعی توسط همراه زن در طی زایمان روش کم هزینه و مفید جهت کاهش اضطراب مادران نخست‌زا می‌باشد و می‌توان قوانین سخت ومحکم بیمارستان‌ها در مورد حضور همراه در اتاق زایمان را بهبود بخشید، زیرا موجب افزایش میزان رضایت عامل زایمان شده و از دیدگاه ماماها ایجاد اغتشاش و مداخلات منفی همراه طی زایمان اندک و قابل چشم پوشی است
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
زنان و زایمان و نازایی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
Articles Copyright © The Author(s). Owned by Mazandaran University of Medical Sciences.
تماس با ما
ساری- میدان معلم- ساختمان شماره2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران- طبقه سوم- معاونت تحقیقات و فناوری- دفترمجله
تلفن: 01134484874
پست الکترونیکی : jmums
mazums.ac.ir
