ترابی زاده ژیلا، نقشوار فرشاد، ملکی ایرج، منتظر فاطمه، مخترع مرجان. بررسی ارتباط تغییرات سطح سرمی گاسترین با ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1391; 22 (1) :55-63
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-3611-fa.html
چکیده: (9629 مشاهده)
سابقه و هدف : هلیکوباکترپیلوری که به طور اولی ه عفونت آن در معده وجود دارد، مهم ترین علت گاستریت و زخم
می باشد . (Mucosa Associated lymphoid Tissue) MALT پپتیک است و از علل اصلی آدنوکارسینوم معده و لنفوم
ریشه کنی این عفونت و البته موفقیت ریشه کنی و بررسی مورفولوژی و هیستولوژی مخاط معده بعد از درمان از اهمیت
بالایی برخوردار است . با توجه به این که عفونت هلیکوباکترپیلوری با تغییرات برگشت پذیر در فیزیولوژی مخاط معده
همراه است و با اختلالات عملکرد ترشحی غدد معده مانند افزایش سطح سرمی پپسینوژن و افزایش ترشح گاسترین مرتبط
می باشد، در سال های اخیر اندازه گیری س طح سرمی پپسینوژن و گاسترین در ارزیابی وضعیت مخاطی معده و پی گیری
درمان ریشه کنی هلیکوباکترپیلوری مدنظر محققین قرار گرفته است.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع کوهورت آینده نگر بود که در آن تغییرات سطوح سرمی گاسترین در بیماران
هلیکوباکترپیلوری مثبت، در پاس خ به درمان ریش ه کنی بررسی شد و ارتباط میزان سطوح سرمی گاسترین با درمان
موفقیت آمیز ریشه کنی مورد بررسی قرار داده شد.
یافته ها: سطوح گاسترین ب ه دنبال درمان موفق به طور معنی داری نسبت به درمان ناموفق کاهش داشته است . بیش ترین
کاهش مارکر مربوط به هفته 8 بعد از درمان بوده است . کاهش 31 درصد سطح گاسترین 8 هفته بعد از درمان ، حساسیت
92/5 درصد و ویژگی 100 برای ریشه کنی موفق داشته است.
استنتاج: با توجه به یافته های این مطالعه و سایر مطالعات قبلی انجام شده، تغییرات سطح سرمی گاسترین ب ه دنبال
درمان ریشه کنی هلیکوباکترپیل وری می تواند شاخص قابل اعتمادی برای ارزیابی درمان موفق باشد . ولی فاکتورهای
مداخله گر بر سطح این مارکر شامل سن و گاستریت آتروفیک در مطالعه حاضر مشخص نشده است که م ی توان مطالعه ای
با درنظر گرفتن این فاکتورها جهت ارزیابی قدرت پیش بینی کنندگی این مارکر طراحی شود.
نوع مطالعه:
پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
ميکروبيولوژي