دوره 24، شماره 113 - ( خرداد 1393 )                   جلد 24 شماره 113 صفحات 64-55 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shafi Mojadadi M, Mohammadzadeh M, Golmohammadi R, Mahmoodabadi N. Therapeutic Potential of Syngeneic Bone Marrow-derived Mesenchymal Stem Cells in Established form of Experimental Autoimmune Encephalomyelitis. J Mazandaran Univ Med Sci 2014; 24 (113) :55-64
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-3822-fa.html
شفیع مجددی محمد، محمدزاده محمد، گل محمدی رحیم، محمودآبادی نجمه. بررسی اثر درمانی سلول های بنیادی مزانشیمی سینژن مشتق از مغز استخوان در فرم استقرار یافته بیماری انسفالومیلیت خود ایمن تجربی. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1393; 24 (113) :55-64

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-3822-fa.html

بررسی اثر درمانی سلول های بنیادی مزانشیمی سینژن مشتق از مغز استخوان در فرم استقرار یافته بیماری انسفالومیلیت خود ایمن تجربی
محمد شفیع مجددی ، محمد محمدزاده ، رحیم گل محمدی ، نجمه محمودآبادی
چکیده:   (8866 مشاهده)
چکیده زمینه و هدف: استفاده از سلول‌های بنیادی مزانشیمی آلوژن و زنوژن در درمان بیماری انسفالومیلیت خودایمن تجربی (Exprimental Autoimmune Encephalougelitis)، نتایج مطلوبی در پی داشته است. اما استفاده از نوع سینژنیک این سلول‌ها، به خصوص در فرم استقرار یافته EAE، در برخی موارد با نتایج متناقضی همراه بوده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر درمانی سلول‌های مزانشیمی سینژن مشتق از مغز استخوان، در مدل موشی بیماری EAE بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی- مداخله‌ای، به موش‌های 6 C57BL/ مبتلا به EAE، در دو نوبت یک‌میلیون سلول مزانشیمی تزریق شد. شدت علایم بالینی در موش‌ها روزانه بررسی و طبق معیارهای استاندارد نمره‌دهی شد. یک هفته پس از آخرین تزریق، تمامی موش‌ها به منظور انجام آزمایش‌های سنجش سایتوکاینی و هیستوپاتولوژی کشته شدند. یافته ها: سلول‌های مزانشیمی نتوانستند شدت بیماری EAE را در موش‌ها کاهش دهند. اگر چه سلول‌های مزانشیمی توانسته بودند تولید سایتوکاین پیش التهابی اینترفرون گاما را از سلول‌های طحالی موش‌های EAE کاهش دهند، اما تأثیری بر میزان تولید سایتوکاین پیش التهابی اینترلوکین 17، نداشتند. با این حال، میزان تولید سایتوکاین‌های ضد التهابی اینترلوکین 10 و 4، تحت تأثیر سلول‌های مزانشیمی تزریقی، افزایش قابل ملاحظه‌ای یافته بود. در نهایت سلول‌های مزانشیمی، تأثیری بر میزان سلول‌های ایمنی ارتشاح یافته به بافت عصبی مرکزی و یا وسعت تخریب میلین در این بافت نداشتند. استنتاج: به نظر می‌رسد سلول‌های مزانشیمی سینژنیک مشتق از مغز استخوان، اثر التیام بخشی در فرم استقرار یافته بیماری EAE ندارند.
واژه‌های کلیدی: انسفالومیلیت خود ایمن تجربی، سلول‌های بنیادی مزانشیمی، سینژن
متن کامل [PDF 1793 kb]   (2986 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: بهداشت
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb