دوره 18، شماره 63 - ( فروردين و اردیبهشت 1387 )                   جلد 18 شماره 63 صفحات 72-66 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Ghafari J, Kosarian M, Nazari Z, Nabavi M. Relation between chronic urticaria and thyroid autoimmunity. J Mazandaran Univ Med Sci 2008; 18 (63) :66-72
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-445-fa.html
غفاری جواد، کوثریان مهرنوش، نظری زینب، نبوی مرجان. ارتباط کهیر مزمن با اتوایمونیتی تیروئید. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1387; 18 (63) :66-72

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-445-fa.html


چکیده:   (34931 مشاهده)
سابقه و هدف: کهیر مزمن یک بیماری آزار دهنده می باشد که در اغلب موارد علتی برای آن پیدا نشده است. ارتباط بین کهیر مزمن و اتوایمونیتی تیروئید مورد بررسی قرار گرفته، که با نتایج متفاوتی همراه بوده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر لووتیروکسین در درمان بیماران با کهیر مزمن و در نتیجه ارتباط کهیر مزمن با اختلالات تیروئیدی می باشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه تحقیقاتی شاهد - مورد تعداد 60 نفر از بیماران با کهیر مزمن که تمام آنها به جز 6 نفر زن بودند و سن آنان بین 15 تا 60 سال بود، در مقایسه با تعداد مشابه که بیماری خاص نداشته و افراد سالم بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. تمام بیماران دارای تستهای شمارش سلول ها، آنتی بادی های ضد هسته، فاکتور روماتیسمی، کمپلمان، مدفوع، کبدی، کلیوی و تست پوستی منفی داشتند. تست های تیروئید شامل TSH, T4, T3 و آنتی تیروگلوبولین (TGA) و آنتی پراکسیداز (TPA) به همراه سطح IgE سرم بررسی شدند. افراد دارای تست های مثبت آنتی بادی ضد تیروئیدی به دو گروه تقسیم شده که یک گروه (11 نفر) لووتیروکسین (100 میکروگرم در روز به مدت یک ماه) و گروه دیگر (11 نفر) فاقد دارو بودند تحت درمان قرار گرفتند.
یافته ها: از بین آنها 22 نفر دارای تست های آنتی بادی ضد تیروئیدی (TGA, TPA) مثبت بودند (6/36 درصد). در حالی که در گروه کنترل فقط 9 درصد نتایج مشابه وجود داشته است. فقط یک بیمار در گروه مورد دارای هیپو تیروئیدی بوده است (هیپوتیروئیدی ساب کلینیکال (TSH?, T4?). افزایش IgE در 10 نفر (6/16 درصد) در گروه مورد و 6 نفر در گروه شاهد (10 درصد) وجود داشته است. در گروه مورد بعد از دادن لووتیروکسین 70 درصد یعنی 9 نفر بهبودی کامل (40 درصد) و 5 نفر بهبودی نسبی (30 درصد) و در 5 نفر اصلا بهبودی مشاهده نشد در مقایسه با 30 درصد بهبودی کامل و نسبی در گروه شاهد و بقیه که اصلا بهبودی نداشته اند.
استنتاج: کهیر مزمن ممکن است با اختلالات تیروئیدی (آنتی بادی های مثبت ضد تیروئید) علی رغم این که در اکثر موارد عملکرد تیروئید طبیعی است، ارتباط داشته باشد. بنابراین در کهیر مزمن علی رغم افزایش IgE در صورتی که علتی برای آن پیدا نشود باید تست های تیروئیدی همراه با آنتی بادی های تیروئید مورد بررسی و در صورت مثبت بودن تحت درمان قرار گیرند.
متن کامل [PDF 264 kb]   (4014 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb