دوره 18، شماره 63 - ( فروردين و اردیبهشت 1387 )                   جلد 18 شماره 63 صفحات 90-83 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Mirmohammadi S, Hakimi E, Ab Kadir O, Mohamadian M, Kamel K. Evaluation of Concentration Methylene Diphenyl Diisocyanate (MDI) in the polyurethane industries of Iran. J Mazandaran Univ Med Sci 2008; 18 (63) :83-90
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-447-fa.html
میرمحمدی سیدتقی، حکیمی ابراهیم، کدیر عمر، محمدیان محمود، کامل کامیار. ارزیابی غلظت متیلن دی فنیل دی ایزوسیانات در هوای محیط کار صنایع پلی اورتان ایران. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1387; 18 (63) :83-90

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-447-fa.html


چکیده:   (13703 مشاهده)
سابقه و هدف: متیلن دی فنیل ایزوسیانات (MDI) در مقایسه با 90 درصد از کل دی ایزوسیانات های مصرفی بازار، فرآورده ای تناژ بالا می باشد، پلی اورتان ها از واکنش دی ایزوسیانات ها با پلی یول ها و دیگر مواد شیمیایی حاصل می شوند.آن ها به عنوان تحریک کننده سیستم ریوی و پوست شناخته شده و عامل اصلی بروز آسم شغلی درجهان می باشند (NIOSH1994). هدف از این مطالعه، ارزیابی میزان غلظتMDI درصنایع پلی اورتان به کمک دستگاه گاز کروماتوگرافی با کارآیی بالا (HPLC) می باشد که به تعیین وضعیت آلودگی، بسیار کمک می کنند.
مواد و روش ها: به منظور نمونه برداری هوای محیط کار از پمپ نمونه بردار فردی و دستگاه مهاجم (impinger) کوچک همراه با محلول جاذب و برای آنالیز آن ها از دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا و روش NIOSH 5522 استفاده شد و به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده های تحقیق، نرم افزار SPSS V.13 مورد استفاده قرار گرفت.
یافته ها: میانگین غلظت به دست آمده از نمونه ها ( بیش از 79 mg/m3) بالاتر از مقدار حد مجاز در استاندارد بوده که نشان دهنده آلودگی در صنایع پلی اورتان با وجود MDI می باشد. نتایج نشان می دهد که تمام صنایع پلی اورتان تحت این مطالعه در کشور، دارای میزان بالای آلودگی بودند و میزان آلودگی بیش از 80 میکروگرم بر متر مکعب بوده است. یک همبستگی قوی بین دمای داخلی و غلظت آلاینده دیده شده است، این موضوع نشان می دهد که هر ه میزان دما افزایش یابد، غلظت آلاینده در محیط کار بیش تر می شود و همچنین این همبستگی در رابطه با مدت زمان انجام کار و غلظت آلاینده به طور مستقیم و قوی دیده شده که بیانگر آن است که هر ه زمان انجام کار در محیط بیش تر شود، مقدار بیش تری از آلاینده در معرض تماس قرار می گیرد.
استنتاج: بهترین روش برای تعیین غلظت آلاینده ایزوسیانات ها در محیط کار، نمونه برداری زیست – شناختی می باشد، در نتیجه استفاده از روش تعیین متابولیت های ایزوسیانات ها در ادرار که هزینه کم تری داشته و ساده تر از نمونه برداری و آنالیز نمونه ها در هوا می باشد، پیشنهاد می گردد.
متن کامل [PDF 237 kb]   (3602 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb