سابقه و هدف: کاوازاکی بیماری مهم و خطرناک با عوارض وخیم اما قابل پیشگیری می باشد، به شرطی که زود تشخیص داده شود و درمان گردد. علی رغم سال ها تلاش و تحقیق، هنوز عوامل ایجاد بیماری کاوازاکی ناشناخته باقی مانده است.
مواد و روش ها: کلیه بیماران مبتلا به سندرم کاوازاکی که در مرحله حاد در سال های 1386-1385 به مرکز طبی کودکان مراجعه نمودند و قبلا IVIG (گاما گلوبولین وریدی) نگرفتند در مطالعه قرار گرفتند سپس فرم پرسشنامه تکمیل گردید و 3- 5 سی سی خون کامل درلوله حاوی EDTAاز بیمار گرفته شد و پس از سانتریفوژ در منفی هفتاد درجه نگهداری شد. تعداد نمونه ها 43 عدد بوده است که پس از اتمام دوره تحقیق جهت UPCR مورد استفاده قرار گرفت.
یافته ها: از 43 بیمار مورد بررسی 28 نفر مذکر و 15 نفر مونث بودند. بیماران از 6 ماهه تا 9 ساله بودند. 29 مورد کاوازاکی با علایم داشتند و 14 مورد کاوازاکی بدون علامت داشتند. در 2 بیمار یک پسر و یک دختر از 43 بیمار مورد مطالعه با روش UPCR ترتیب ژنی باکتری ژن 16S rRNA یافت شد. کشت خون در همه بیماران منفی بود. لنفادنوپاتی در 17 مورد، راش در 36 مورد، 5 مورد اریتم اطراف محل تلقیح ب – ث - ژ، تغییر در اندام ها به صورت ادم و قرمزی کف دست و پا در 16 مورد، پوسته ریزی در اندام های انتهایی در 28 مورد تغییرات قلبی در 8 مورد و ترومبوسیتوز در 36 بیمار وجود داشت، رسوب سرم بین 30 تا 125 بوده است.
استنتاج: در مطالعه ما فقط دو بیمار مبتلا به کاوازاکی حاد که قبلا IVIG نگرفته بودند دارای ترتیب ژنی باکتریال 16S rRNA در لوکوسیت های خود بودند. همانند مطالعات مشابه می توان علت باکتریال را در به وجود آوردن و یا تریگر کردن بیمار مستعد به کاوازاکی، دخیل دانست. در این مطالعه ارتباطی بین علامت دار یا بدون علامت بودن کاوازاکی، جنسیت، فصل، سن، بیماری کرونری و یا سایر علایم و نشانه ها و وجود ترتیب ژنی باکتری یافت نشد.