Mendeley  

Zotero  

Shokohi T, Hajheidari Z, Barzgar A, Hashemi Sooteh M, Hedayati M, Aghili S et al . Identification of Malassezia Species isolated from patients with pityriasis versicolor and seborrhoeic dermatitis by PCR-RFLP. J Mazandaran Univ Med Sci 2008; 18 (66) :51-62
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-511-fa.html

سابقه و هدف: اعضای جنس مالاسزیا مخمرهای چربی دوست هستند که فلور طبیعی پوست انسان بوده و با تعدادی بیماریهای پوست مرتبط می باشند. این ارگانیسم در شرایط خاصی مسبب بیماری پیتیریازیس ورسیکالر و درماتیت سبوروئیک می باشد. گونه های مالاسزیا را می توان از طریق خصوصیات مرفولوژیک و بیوشیمیایی شناسایی کرد ولی این روشهای فنوتیپی معمولا زمان بر و فاقد قدرت تمایز کافی است؛ لذا روش های مولکولی شناسایی سریع تر و صحیح تری را فراهم می کند. هدف از این مطالعه تعیین گونه های مالاسزیا جدا شده از بیماران مبتلا به پیتیریازیس ورسیکالر،درماتیت سبوروئیک،درماتیت اتوپیک با روش PCR –RFLP است.در این مطالعه ناحیه ITS1 از DNA ریبوزومی جهت تقویت در آزمایش PCR مورد استفاده قرار گرفت. آنگاه پلی مرفیسم موجود در قطعات تقویت شده به وسیله روشRFLP با استفاده از آنزیم های C‏fOI و BS+F5I و ایجاد قطعات متفاوت مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به الگوهای مختلف DNA های هضم شده گونه های مالاسزیا شناسایی شد.
مواد و روش ها: جمعا 63 گونه مالاسزیا 30 استرین جدا شده از بیمار مبتلا به پیتیریازیس ورسیکالرو 33 استرین جدا شده از بیماران مبتلا به درماتیت سبوروئیک مورد مطالعه قرار گرفت. جهت بررسی مولکولی، DNA ژنومی مخمرهای مالاسزیا جدا شده از محیط کشت استخراج گردید. ناحیه ITS1 (بین 18S و (5.8S از DNA ریبوزومی بوسیله واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) تقویت گردید. تعدادی از محصولات با یرایمر(forward) ITS1 تعیین توالی شد و با جستجو در بانک ژنی گونه مالاسزیا تعیین گردید. آنگاه پلی مرفیسم موجود در قطعات تقویت شده به وسیله روشRFLP با استفاده از آنزیم های CfOI و BS+F5I و ایجاد قطعات متفاوت مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به الگوهای مختلف DNAهای هضم شده گونه های مالاسزیا شناسایی شد.
یافته ها: از 37 بیمار مبتلا به پیتیریازیس ورسیکالر (20 زن، 17 مرد) که محدودهسنی آنها بین 64-2 سال بود، در 30 مورد (81.1 درصد) کلنی مالاسزیا روی محیط کشت رشد کرد و مالاسزیا گلوبوزا از 16 بیمار (53.3 درصد)، مالاسزیا فور فور از 12 بیمار 40 درصد و مالاسزیا سیمپودیالیس از 2 بیمار (6.7 درصد) جدا شد. از 41 بیمار مبتلا به درماتیت سبوروئیک (22 زن، 19 مرد) که محدودهسنی آنها بین 52-1 سال بود. در 33 مورد (80.5 درصد) کلنی مالاسزیا روی محیط کشت رشد کرد و مالاسزیا فور فور از 14 بیمار (42.4 درصد)، مالاسزیا گلوبوزا از 13 بیمار (39.4 درصد)، مالاسزیا رستریکتا از 5 بیمار (15.2 درصد) و مالاسزیا سیمپودیالیس از یک بیمار (3 درصد) جدا شد. نتایج به دست آمده از آزمایش PCR- RFLP با نتایج به دست آمده از تعیین توالی نمونه های DNA و خصوصیات مرفولوژیک و بیوشیمیایی مطابقت کامل داشت. توالی های بررسی شده از 93 تا 99 درصد با توالی رفرانس خود در بانک ژنی شباهت داشت.
استنتاج: گونه های غالب جدا شده در بیماران پیتیریازیس ورسیکالر به ترتیب فراوانی مالاسزیا گلوبوزا و مالاسزیا فور فور و گونه های غالب جدا شده در بیماران درماتیت سبوروئیک به ترتیب فراوانی مالاسزیا فورفور و مالاسزیا گلوبوزا بودند. همچنین الگوی حاصل از هضم آنزیمی قطعه ITS1 در مورد مالاسزیاهای بررسی شده روشی ساده، سریع و تکرار پذیر برای شناسایی گونه های مهم مالاسزیا می باشد اما جهت اطمینان، توصیه می شود این روش در مورد بیماران بیشتری مورد استفاده قرار گیرد.