شعبانخانی بیژن، کاظم نژاد انوشیروان، زایری فرید، اسپهبدی فاطمه. ارزیابی بقا بیماران همودیالیزی استان مازندران با استفاده از مدل کاپلان مایر. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1393; 24 (122) :274-281
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-5172-fa.html
چکیده: (7063 مشاهده)
سابقه و هدف: وزارت بهداشت شیوع نارسایی کلیه در ایران را 5/2 هزار اعلام نموده است. یکی از روشهای اصلی در درمان این بیماران همودیالیز است. هدف این مطالعه برآورد بقا بیماران همودیالیزی میباشد.
مواد و روشها: این مطالعه به شکل همگروه تاریخی روی 500 بیمار همودیالیزی در طی سال های 1386 تا 1392 انجام شد. بقا بیماران با استفاده از برآورد کاپلان مایر و ارزیابی مدلهای مختلف انجام شد.
یافتهها: میانه بقا بیماران 108 ماه بود همچنین میزان بقای یک، دو، سه، پنج و ده ساله به ترتیب 83 ، 77 ، 71 ، 58 و42 درصد بود. میانه بقا برای بیمارانی که سابقه مصرف سیگار نداشتند، 69±69/243 ماه بود. با گذشت زمان بقا بیمارانی که علت بیماری آنها دیابت تشخیص داده شده بود، اختلاف بیشتری با بقا سایر بیماران پیدا میکند.
استنتاج: ارزیابی مدلها نشان داد که توزیع گاما برازش بهتری را به نسبت سایر توزیعها برای بقای بیماران همودیالیزی فراهم میکند.
نوع مطالعه:
پژوهشي-کامل |
موضوع مقاله:
ژنتیک