Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

چکیده سابقه و هدف: با بالا رفتن سن مشکلات نیز افزایش می‌یابد و سالمندان را در سطوح مختلف تحت تاثیر قرار می‌دهد. هدف از انجام مطالعه حاضر مقایسه توانایی راه رفتن، زاویه لوردوز و کایفوز در مردان سالمند ورزشکار و غیرورزشکار بوده است. مواد و روش‌ها: در مطالعه کاربردی حاضر از نوع نیمه تجربی تعداد 54 آزمودنی با میانگین سنی 30/4±37/64 سال، قد 63/0±66/1 متر و وزن 57/10± 20/75 کیلوگرم انتخاب شدند و در دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار قرار داده شدند. برای اندازه‌گیری زاویه کایفوز و لوردوز از خط‌کش منعطف به عنوان یک روش اندازه‌گیری غیرتهاجمی و معتبر استفاده شد (اعتبار و روایی 97-84r= درصد). توانایی راه رفتن با آزمون راه رفتن با حداکثر سرعت، آزمون 10 متر راه رفتن با مانع، آزمون زمان برخاستن و رفتن و آزمون 6 دقیقه راه رفتن ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد (05/0≥p). یافته‌ها: آزمودنی‌های با سابقه فعالیت ورزشی از توانایی بهتر راه رفتن و از زاویه کایفوز کم تر معنی‌داری نسبت به آزمودنی‌های غیرورزشکار برخوردار بودند بنابراین خم شدگی قامت سالمندان ورزشکار به جلو کم تر بود. ارتباط لوردوز با توانایی راه رفتن در گروه غیرورزشکار و ارتباط کایفوز با توانایی راه رفتن در هر دو گروه معنی‌دار نبود. ارتباط لوردوز کمری با ده متر راه رفتن با مانع (010/0p=) و زمان برخاستن و رفتن (027/0=p) در گروه ورزشکار معنی‌دار بود ولی با آزمون‌های 6 دقیقه راه رفتن (792/0=p) و راه رفتن با حداکثر سرعت (058/0=p) معنی‌دارنبود. استنتاج: یافته‌های پژوهش بر ارائه تمرینات منظم فعالیت ورزشی سالمندان تاکید می‌نماید زیرا ورزش می‌تواند بر توانایی راه رفتن و میزان زاویه کایفوز آنان اثرات مثبتی داشته باشد.

واژه‌های کلیدی: سالمند، کایفوز، لوردوز، توانایی راه رفتن

متن کامل [PDF 270 kb]   (۳۴۸۵ دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---

---