سابقه و هدف: اختلال افسردگی اساسی یک اختلال روانپزشکی شایع بوده که 21 درصد جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار میدهد. از جمله درمان های خط اول برای این اختلال دارو درمانی است که بر روی برخی نشانههای بالینی این اختلال مانند خلق پایین، آشفتگی خواب و اشتها، احساس نا امیدی و نقص در حافظه تاثیر میگذارد. از آنجایی که یافتههای پژوهشی در مورد اثربخشی داروهای ضدافسردگی بر روی انواع حافظه آشکار و پنهان متناقض میباشد، لذا در این پژوهش به مقایسه حافظه آشکار و پنهان بیماران بهبود یافته از افسردگی با دارو درمانی و افراد عادی پرداخته شد.
مواد و روشها: در این مطالعه تحلیلی 20 بیمار بهبود یافته از افسردگی از طریق نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. سپس متناسب با سن و جنس این بیماران، از بین جمعیت عادی و بر اساس مصاحبه بالینی، 20 نفر به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. به منظور بررسی حافظه آشکار و پنهان شرکتکنندگان به ترتیب از آزمونهای یادآوری آزاد و تکمیل ریشه کلمه استفاده گردید.
یافتهها: میانگین نمره حافظه آشکار گروه کنترل و بیماران تفاوت معنیداری وجود نداشت(05/0