سابقه و هدف: عفونت های بیمارستانی یکی از دلایل عمده مرگ و میر بیماران بستری در بیمارستان‌ها است که کنترل موفقیت‌آمیز آن نیازمند آگاهی از میزان شیوع و اقدامات پیشگیرانه در بیمارستان‌ها است. این بررسی با هدف تعیین میزان بروز عفونت های بیمارستانی در بیمارستان‌های استان مازندران انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی- طولی است که از سطح 15 بیمارستان استان مازندران که به ثبت عفونت‌ها در نرم افزار NISS می پردازند، جمع آوری شده و توسط نرم افزارهای SPSS و Stata در سطح معنی‌داری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. برای بررسی ارتباط متغیرها از جداول توافقی و رگرسیون پواسون استفاده شده است. یافته‌ها: میانگین سنی زنان مبتلا به عفونت 67/0±53/54 و در مردان 63/0±26/49 سال بود (05/0>p). میزان عفونت در 15 بیمارستان استان در سال 90 برابر با 79/0 درصد و در سال 91 برابر 21/1 درصد به دست آمد. بیش‌ترین بروز عفونت‌ها مربوط به عفونت‌های پنومونی، ادراری، محل جراحی و زخم سوختگی است. بیش‌ترین عفونت‌ها توسط باکتری‌های اشرشیا کولی (Ecoli) (3/12 درصد)، سدوموناآئروژینورا (3/6 درصد)، آسینتوباکتر (1/6 درصد) و کلبسیلا (9/5 درصد) ایجاد شده است. ارتباط آماری معنی‌داری بین داشتن بیماری زمینه‌ای در بیماران و ابتلا به عفونت‌های مختلف به دست آمده است(05/0>p). خطر ابتلا به عفونت بیمارستانی در زنان 09/1 برابر مردان است(918/0p=). استنتاج: خطر ابتلا به عفونت در میان زنان و مردان معنی‌دار به دست نیامده است. داشتن بیماری زمینه‌ای در بیماران، در نوع ابتلا به عفونت تاثیر‌گذار است و همچنین افزایش بروز عفونت، در سال 90 نسبت به سال 91 به دست آمده است.