سابقه و هدف: اختلال جنسی ناشی از وسایل پیشگیری از بارداری موجب به خطر افتادن سلامت جنسی افراد می‌شود. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط سلامت جنسی و روش‌های پیشگیری از بارداری در زنان انجام شده است.

مواد و روش‌ها: این پژوهش به شکل توصیفی- تحلیلی در سال 1393 انجام شد. جامعه پژوهش 198 زن مراجعه کننده به چهار مرکز بهداشتی- درمانی شهری ارومیه با روش نمونه‌گیری تصادفی بودند. ابزار گردآوری داده‌ها در این پژوهش یک پرسشنامه استاندارد و مشتمل بر سه قسمت ذیل بود: 1) مشخصات فردی و اجتماعی؛ 2) رضایت جنسی؛ و 3 ) عملکرد جنسی. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون‌های کای دو، ضریب همبستگی، پیرسون، تی تست و ANOVA) تحت نرم افزار SPSS (ویرایش ۲۲) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. همچنین سطح معنی‌داری 05/0 =p در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: میانگین سنی زنان 01/7 ± 89/29  بود. هم‌چنین میانگین نمره عملکرد جنسی و میانگین نمره رضایت جنسی زنان به ترتیب 73/6 ± 99/20 و 10/16 ± 93/35 بود. براساس آنالیز واریانس انجام گرفته، ابعاد عملکرد جنسی با روش های پیشگیری از بارداری رابطه معنی دار داشته است. نتایج آزمون آماری نشان داد که بین روش پیشگیری از بارداری و رضایت جنسی ارتباط آماری معنی‌داری وجود دارد (00/0= p ). روش طبیعی کم‌ترین و آمپول‌های ترکیبی بیش‌ترین اختلال جنسی را ایجاد کرده بود. همین‌طور زنان با روش پیشگیری طبیعی دارای بیش‌ترین رضایت جنسی و مصرف‌کنندگان آمپول دارای کم‌ترین رضایت جنسی بودند.

استنتاج: در مطالعه حاضر بیش‌ترین روش مورد استفاده در پیشگیری از بارداری در زنان به ترتیب روش طبیعی و قرص‌های ترکیبی بود. یافته ها نشان داد که روش های پیشگیری از بارداری، به خصوص روش های هورمونی نظیر آمپول‌های ترکیبی، می‌توانند بیش‌ترین تاثیر را بر سلامت جنسی زنان داشته باشند. بر این اساس، آموزش مشاوران تنظیم خانواده برای کمک به زنان در انتخاب روش مناسب با در نظر گرفتن تأثیر این روش‌ها بر رضایت جنسی و عملکرد جنسی آن ها قابل پیشنهاد است.