سابقه و هدف: با توجه به درجه تمایز و میزان تهاجم یکسان در سرطان کولورکتال، فاکتورهای زیادی در پیشرفت، متاستاز و بقاء تومور اهمیت دارند. یکی از این فاکتورها پروتئین گالاکتین 3 می‌باشد که با توان خودنوسازی و تمایز چند رده‌ای در سلول‌های سرطانی، مورد توجه قرار گرفت. بررسی بروز و ارتباط این مارکر با ویژگی‌های کلینیکوپاتولوژیک و بقای بیماران در بافت‌های سرطانی کولورکتال مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 130 بلوک پارافینی نمونه‌های سرطان کولورکتال در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی ساری ازسال 1385 تا 1391 مورد بررسی قرارگرفت. تشخیص نوع و گرید نمونه پاتولوژیک توسط دو پاتولوژیست با تجربه و رنگ‌آمیزی ایمنوهیستوشیمی طبق پروتکل بخش پاتولوژی با استفاده از کیت آنتی‌بادی مونوکلونال موشی گالکتین 3 انجام شد و بروز کم‌تر از 50 درصد به عنوان گروه منفی یا ضعیف (امتیاز 1) و بیش‌تر از50 درصد به عنوان مثبت قوی یا متوسط (امتیاز 2) در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: 130 نمونه مورد بررسی در مطالعه (70 مرد و 60 زن) با میانگین سنی 9/11± 2/58 سال، شامل 18 مورد موسینوس کارسینوما و 112 مورد آدنوکارسینوما که بیان گالکتین 3 در سیتوپلاسم همه بافت‌ها مشاهده شد. 69 مورد از تومورها، بیان ضعیف و 61 مورد بیان قوی نشان دادند. بیان گالکتین 3 ارتباطی با سن، جنس، محل تومور، اندازه، تمایز و گرید تومور نداشت (05/0<(p، اما با بقا و میزان درگیری عقده لنفاوی و متاستاز مرتبط بوده و متاستاز منتشر، درگیری بالای عقده لنفاوی و بقا کم‌تر در گروهی که بیان مارکر گالکتین 3 آن‌ها، منفی یا ضعیف بوده، بیش‌تر دیده شد (05/0>(p. میانگین بقا بیماران بر حسب بیان مارکر گالکتین 3 برای افراد با بیان ضعیف مارکر، 31 ماه و افراد با بیان قوی، 42 ماه بود.

استنتاج: با ارزیابی بروز مارکر گالکتین 3 بر روی نمونه‌های بیش‌تر، می‌توان در بررسی پیش‌آگهی بیماران و بهبود استراتژی‌های درمانی به پزشک کمک کرد.