سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای عفونت دستگاه ادراری و رو به افزایش بودن میزان مقاومت ارگانیسم‌های عفونی نسبت به آنتی‌بیوتیک‌ها، این مطالعه با هدف بررسی فراوانی عوامل پاتوژن ادراری والگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی آن‌ها در بیماران مبتلا به عفونت ادراری بستری شده در بیمارستان رازی قائم شهر در سال 1390 انجام شده است.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر به صورت توصیفی- مقطعی در سال 1390 روی 107نمونه ادراری بیماران مبتلا به عفونت ادراری بستری در بخش عفونی مرکز آموزشی- درمانی رازی قائم‌شهر که کشت ادرار آن‌ها مثبت شده بود، انجام گردید. سپس MIC (Minimal Inhibitory Concentration) آنتی‌بیوتیکی روی ارگانیسم‌ها به روش E-Test مشخص گردید. داده‌ها با کمک نرم‌افزار SPSS 18 و آنالیز آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: میانگین سنی بیماران 38/18±63/61 سال بود و در محدوده سنی 10 تا 91 سال قرار داشتند. در میان نمونه‌ها 27 درصد مذکر و 73 درصد مونث بودند. اشرشیاکولی شایع‌ترین ارگانیسم عفونی گرم منفی (2/68 درصد) بود که بیش‌ترین حساسیت را نسبت به نیتروفورانتوئین (4/90 درصد) و ایمی پنم (5/79 درصد) و بیش‌ترین مقاومت را نسبت به آمپی سیلین (2/93 درصد) و کوتریموکسازول (7/76 درصد) نشان داد. در میان کلیه ارگانیسم‌های عامل عفونت بیش‌ترین حساسیت آنتی‌بیوتیکی به ترتیب نسبت به نیتروفورانتوئین (3/81 درصد)، ایمی‌پنم (5/78 درصد) و بیش‌ترین مقاومت نسبت به آمپی‌سیلین (4/94 درصد) بود.

استنتاج: درمان ضدمیکروبی باید با توجه به نتایج حاصل از کشت ادرار و آزمون حساسیت ضد میکروبی انجام گیرد.