سابقه و هدف: وزن هنگام تولد نوزاد یکی از مهمترین شاخص های مراقبت های دوران بارداری، سلامت عمومی و شانس حیات جنین است. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین شاخص توده بدنی اولیه مادر، وزن گیری کلی بارداری و وزن هنگام تولد اجرا شد.
مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی، مادران باردار 16 تا 40 ساله مراجعه کننده به کلینیک پره ناتال بیمارستان های لولاگر و مهدیه تهران در طی سال 1388 مورد بررسی قرار گرفتند. افراد با روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. وزن در هر ویزیت بارداری ثبت و مادران تا هنگام زایمان از نظر پیامدهای بارداری و وزن نوزاد پیگیری شدند. ارتباط وزن اولیه مادر و وزن گیری کلی مادر حین بارداری با وزن هنگام تولد در مدل رگرسیون چند متغیره بررسی شد.
یافته ها: در مجموع 1084 زن واجد شرایط با حاملگی تک قلو و کم خطر بررسی شدند. شاخص توده بدنی مادر در ابتدای بارداری با میزان وزن گیری طی بارداری و وزن هنگام تولد نوزاد رابطه داشت (p<0.05). همچنین وزن گیری مادر در طی بارداری بر وزن هنگام تولد نوزاد رابطه داشت (p<0.05). در مدل نهایی آنالیز رگرسیون خطی متغیرهای سن هنگام تولد، وزن گیری (کلی) دوران بارداری، شاخص توده بدنی در ابتدای بارداری در پیشگویی وزن هنگام تولد موثر بود که سن بارداری هنگام زایمان بیشترین تاثیر را بر روی وزن هنگام تولد داشت (p<0.05).
استنتاج: بر اساس یافته های این مطالعه، به نظر می رسد در بارداری های کم خطر، وزن گیری مادر به صورت مستقل از شاخص توده بدنی اولیه نیز تاثیر مهمی روی وزن هنگام تولد دارد. لذا افزایش وزن متناسب طی بارداری در راستای سلامت نوزاد توصیه می شود.