سابقه و هدف: گوگرد به عنوان یکی از عناصر پرمصرف حیات در دو اسید آمینه متیونین و سیستئین شرکت دارد وسمیت ناشی ازآن به سطوح بالاوترکیبات فرارآن در محیط مربوط می‌گردد.آلاینده‌های گوگردی درمراحل مختلف زندگی انسان اختلالات گوناگونی را در بخش‌های مختلف بدن مانند دستگاه ایمنی ایجاد می‌کنند. از‌آن جا‌که دوران جنینی حساس‌ترین مرحله زندگی است، در مطالعه حاضر تأثیر مسمومیت گوگردی موش های صحرایی باردار برغلظت ایمونوگلوبولین های سرم نوزادانشان بررسی شده است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی 36 سر موش صحرایی ماده بالغ از نژاد ویستار، به سه گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه تجربی1 با مسمومیت خفیف و گروه تجربی2 با مسمومیت شدید. گروه‌های تجربی به ترتیب از 15 و 30 روز قبل از بارداری تا پایان دوره بارداری مقدار mg/kg.bw500 سدیم سولفید را به صورت محلول در آب آشامیدنی دریافت نمودند. 40 روز پس از تولد، از نوزادان خونگیری به عمل آمد و سطوح سرمی IgG و IgM آن ها از طریق نفلومتری اندازه‌گیری شد.

یافته‌ها: نتایج حاکی از افزایش معنی‌دار غلظت سرمی ایمونوگلوبولین‌های IgG و IgM در نوزادان نر و ماده با مسمومیت شدید مادری نسبت به گروه کنترل بود (05/0< p). از‌طرف‌دیگر، تغییر در غلظت ایمونوگلوبولین‌ها در تمام گروه‌های ماده نسبت به گروه متناظر نر اختلاف معنی‌داری نداشت (05/0> p).

استنتاج: آلاینده‌های گوگردی یا متابولیت‌های آن‌ها می‌توانند در دوران بارداری از سد جفت عبور کرده و با تغییر در عملکرد سیستم ایمنی جنین باعث افزایش سطح سرمی IgG و IgM نوزادان گردند. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که این اثرات به صورت مستقل از جنس عمل می‌نمایند.