سابقه و هدف: هدف این پژوهش تعیین رابطه بین استرس شغلی و حمایت اجتماعی و تعیین سهم دو متغیر در پیش بینی رضایت شغلی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

مواد و روش‌ها: در این پژوهش همبستگی از میان 1400 نفر از کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی مازندران 302 نفر به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری در این پژوهش پرسشنامه های رضایت شغلی، استرس شغلی و حمایت اجتماعی بود.

یافته‌ها: نتایج نشان دادند که، استرس شغلی با ضریب بتا (15/0-)، جنسیت با ضریب بتا (106/0-)، وضعیت تأهل با ضریب بتا (10/0-)، تأثیری معکوس بر رضایت شغلی دارند. همچنین نوع استخدام با ضریب بتا (07/0) و حمایت اجتماعی با ضریب بتا (80/0)، تأثیری مثبت بر رضایت شغلی دارند. استرس شغلی و حمایت اجتماعی به ترتیب فقط 75/0 و 64 درصد از تغییرات رضایت شغلی را به خود اختصاص می دهند.

استنتاج: با توجه به یافته های این مطالعه ایجاد انگیزش  و حمایت اجتماعی بیشتر در میان کارکنان دانشگاه علوم پزشکی مازندران میتواند رضایت شغلی آنها را افزایش داده و باعث کاهش استرس شغلی در آنان شود.