دوره ۱۳، شماره ۳۸ - ( فروردين ۱۳۸۲ )                   جلد ۱۳ شماره ۳۸ صفحات ۱۰-۱ | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Semnani K, Saeedi M, Shahnavaz B. Comparitive study on antioxidant property of licorice (Glycryrrhiza glabral) root extract with commercial antioxidant present in 2% hydroquinone cream . J Mazandaran Univ Med Sci 2003; 13 (38) :1-10
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-746-fa.html
مرتضی سمنانی کتایون، سعیدی مجید، شهنواز بیتا. مقایسه فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره شیرین بیان (Glycyrrhiza glabra L) با آنتی اکسیدان های تجاری در کرم هیدروکینون ۲ درصد. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. ۱۳۸۲; ۱۳ (۳۸) :۱-۱۰

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-۱-۷۴۶-fa.html


چکیده:   (۱۵۳۸۲ مشاهده)
سابقه و هدف: با توجه به عوارض مختلف گزارش شده از آنتی اکسیدان های تجاری، در سال های اخیر، تحقیقات بر روی دستیابی به آنتی اکسیدان های سالمتر و موثرتر از منابع طبیعی، متمرکز شده است. هیدروکینون، یک ماده روشن کننده است که برای روشن نمودن نواحی هیپرپیگمانته در فرآورده های آرایشی بکار می رود. این ماده شیمیایی به سختی پایدار میشود و بر اثر اکسیداسیون، به سرعت درمعرض هوا قهوه ای رنگ می گردد. در این پژوهش اثر آنتی اکسیدانی عصاره متانولی شیرین بیان در مقایسه با آنتی اکسیدان های تجاری مورد بررسی قرارگرفته است.
مواد و روش ها: پودر ریشه خشک شده شیرین بیان با متانول عصاره گیری شد. فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره در مقایسه با آنتی اکسیدان های تجاری ( سدیم متابی سولفیت و بوتیل هیدروکسی تولوثن) در غلظت های 0.1، 0.5، 1 و2 درصد (وزنی/وزنی) در کرم هیدروکینون 2 درصد بررسی گردید. فرآورده های حاویس آنتی اکسیدان ها و عصاره فوق به مدت سه ماه در دمای 25±0.5 درجه سانتیگراد و 45±0.5 درجه سانتیگراد و به دور از نور نگهداری شدند. پایداری فیزیکی و درصد هیدروکینون باقیمانده پس از 2 هفته، 1، 2 و 3 ماه بررسی گردید. جهت اندازه گیری میزان هیدروکینون باقیمانده از روش اسپکتروفتومتری UV و طول موج 294 نانومتر استفاده شد.
یافته ها: نتایج مطالعه حاکی از تسریع تخریب هیدروکینون با افزایش دما بود. افزایش غلظت آنتی اکسیدان سبب افزایش درصد هیدروکینون باقیمانده در فرآورده می گردید. اما افزایش درصد آنتی اکسیدان های تجاری به ویژه در مورد سدیم متا بی سولفیت یک درصد و بوتیل هیدروکسی تولوئن دو درصد، سبب کاهش پایداری فیزیکی فراورده گردید. در ماه سوم، در هر دو دمای 25 و 45 درجه سانتی گراد، عصاره در تمامی غلظت ها فعالیت آنتی اکسیدانی بیشتری را در مقایسه با آنتی اکسیدان ها تجاری نشان داد (P<0.001). در دمای سوم، فرآورده های حاوی 0.1، 0.5، 1 و 2 درصد عصاره پایداری فیزیکی مناسبی را با مقدار هیدروکینون باقیمانده 72، 76، 78 و 81 درصد (به ترتیب افزایش غلظت) در دمای 25 درجه سانتی گراد و 51، 55، 60 و 63 درصد در دمای 45 درجه سانتی گراد، نشان داد.
استناج: با استفاده از این نتایج می توان عصاره شیرین بیان را با غلظت های 0.5 و 1 درصد، به عنوان یک آنتی اکسیدان طبیعی موثر برای مواد حساس به اکسیداسیون پیشنهاد نمود.
متن کامل [PDF 237 kb]   (۲۷۰۲ دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي-کامل |

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Mazandaran University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb