سابقه و هدف: هیپوتیروئیدی از علل شایع و قابل پیشگیری عقب ماندگی ذهنی می‌باشد. نظر به این امر مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع هیپوتیروئیدی دائمی و گذرا در استان مازندران انجام گردیده است.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی گذشته نگر بوده که بر اساس پرونده‌های پزشکی کودکان با تشخیص اولیه هیپوتیروئیدی مادرزادی بین سال های 85 تا 94 انجام پذیرفت.
یافته‌ها: تا فروردین 91، حدود 176250 نوزاد غربالگری شده‌اند که تشخیص قطعی نوع هیپوتیروئیدی مادرزادی برای 389 کودک داده شده است ( با شیوع 1 به هر 453 تولد) که از این تعداد 169 نفر از نوع هیپوتیروئیدی مادرزادی دائمی (با شیوع 1 به هر 1043 تولد) و 220 نفر از نوع گذرا (با شیوع 1 به هر 801 تولد) بوده‌اند. از مجموع 269088 غربالگری شده تا فروردین سال 94، 548 مورد هیپوتیروئیدیسم مادرزادی اولیه شناسایی گردیدند (1 به ازای 491 تولد). از آن‌جایی‌که تشخیص قطعی ظرف 3 سال میسر می‌گردد نوع کم کاری هنوز برای این نوزادان مشخص نیست. نسبت دختر به پسر در نوزادان هیپوتیروئیدی مادرزادی دائمی بیش‌تر از گروه گذرا بوده است(08/0= p).
استنتاج: نتایج مطالعه ما نشان داد که شیوع هیپوتیروئیدی دائمی و گذرا در مازندران بسیار بالاست. البته شیوع هیپوتیروئیدی مادرزادی گذرا بسیار بیش‌تر از هیپوتیروئیدی مادرزادی دائمی می‌باشد و این می‌طلبد که فاکتورهای مؤثر بر ایجاد هیپوتیروئیدی مادرزادی گذرا و شیوع بیش‌تر آن در نوزادان پسر در تحقیقات آتی به‌طور ویژه مورد بررسی قرار گیرد تا دلایل این شیوع بالا در بیش‌تر مناطق ایران از جمله استان مازندران مشخص گردد.