سابقه و هدف: داده‌های گواهی فوت به عنوان اساس و پایه ای برای انجام مطالعات اپیدمیولوژی می‌باشد. از آن‌جایی که آمارهای سلامت جامعه، به طور وسیعی از گواهی فوت منشا می‌گیرد، ثبت اطلاعات آن به خصوص علت زمینه‌ای مرگ بسیار با اهمیت است. لذا این پژوهش با هدف تعیین میزان ثبت علائم، نشانه و علت‌های مبهم در گواهی‌های فوت می‌باشد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نوع توصیفی و تحلیلی بوده و به روش گذشته نگر انجام شد. جامعه پژوهش شامل مطالعه گواهی‌های فوت بیمارستان‌های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مازندران از سال 1389 لغایت 1393 معادل 20233 مورد بوده است. اطلاعات بر اساس چک لیست جمع‌آوری گردید. سپس داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 18 تحلیل شد. هم‌چنین برای محاسبه رابطه معنی‌داری از آزمون کای دو (X²) استفاده گردید (001/0< p).

یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد در 23 درصد از گواهی‌های فوت، از علائم و علت‌های مبهم به عنوان علت مرگ توسط پزشکان گزارش شده است. استفاده از علت های مبهم و پوچ در بیمارستان‌های خصوصی (7/33 درصد)، بیش‌تر از سایر بیمارستان‌ها و در بین میانگین سنی، افراد بالای 60 سال (51 درصد) از سایر گروه‌ها سنی بیش‌تر بوده است. هرچه مدت اقامت بیمار در بیمارستان کم‌تر باشد، علت های پوچ و نامشخص بیش‌تر ثبت شده است.

استنتاج: علائم، نشانه و علت‌های مبهم دومین علت ثبت شده در گواهی‌های فوت می‌باشد. با توجه به استفاده زیاد آن در گواهی‌های فوت و عدم داشتن ارزش داده‌ای جهت برنامه‌ریزی در حوزه سلامت، ایجاد تمهیدات لازم جهت آموزش تمامی پزشکان و راه‌ اندازی نظام هوشمند ثبت مرگ و میر ضروری است.