سابقه و هدف: دیابت بارداری عارضه طبی شایع همراه با استرس درک شده بالاست. الزام بیمار به خود‌مراقبتی، موجب تنش‌های فراوانی در زندگی روزمره می‌شود که استفاده از راهبرد‌های مقابله‌ای را به منظور سازگاری ضروری می‌سازد. لذا، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط رفتار‌های خود‌مراقبتی و راهبرد‌های مقابله‌ای در زنان مبتلا به دیابت بارداری انجام شد.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر، یک مطالعه همبستگی پیش‌بینی‌کننده می‌باشد که بر روی 400 زن مبتلا به دیابت بارداری مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد و مراکز بهداشتی- درمانی در سال 1394 در شهر مشهد انجام شد. داده‌‌ها به وسیله پرسشنامه اطلاعات فردی، خود‌مراقبتی بر‌گرفته از مقیاس خلاصه فعالیت‌های خود‌مراقبتی (SDSCA) توبرت و گلاسگو و پرسشنامه راهبرد‌های مقابله‌ ای فولکمن و لازاروس جمع‌آوری شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و آزمون‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون، مدل رگرسیون خطی عمومی و رگرسیون چندگانه صورت گرفت.

یافته‌ها: در این مطالعه، 312 نفر (78 درصد) از زنان مبتلا به دیابت بارداری از راهبرد مقابله ‌ای مسأله مدار استفاده می‌‌کردند و 261 نفر (2/65 درصد) خود‌مراقبتی متوسط داشتند. نتایج آزمون پیرسون نشان داد، بین راهبرد مقابله‌‌ای مسأله مدار با خود‌مراقبتی، همبستگی مستقیم معنی‌دار وجود دارد (0001/0>p، 21/0=r)؛ ولی، با راهبرد مقابله‌‌ای هیجان مدار رابطه خطی معنی‌داری نداشت (200/0=p، 06/0=r) و بر اساس مدل رگرسیون خطی عمومی، فقط راهبرد مقابله‌‌ای مسأله مدار به عنوان متغیر پیش‌بینی‌کننده خود‌مراقبتی محسوب می‌شود (0001/0>p، 345/0=β، 140/20=F).

استنتاج: بر اساس یافته‌های پژوهش، کارکنان مراکز بهداشتی- درمانی، به خصوص ماما‌ها، با تشویق زنان مبتلا به دیابت بارداری، برای به‌کار‌گیری راهبرد مقابله ‌ای مسأله مدار برای مقابله با استرس، می‌توانند موجب ارتقای خود‌مراقبتی آنان شوند.