Mendeley  

Zotero  

Shayesteh Azar M, Karimi Nasab M, Sajadi Saravi M, Shafiee S, Daneshpoor S, Hadian A et al . Comparison of Intramedullary Nailing and External Fixation in the Treatment of Open Tibial Fractures. J Mazandaran Univ Med Sci 2011; 21 (85) :139-146
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-844-fa.html

سابقه و هدف : در حال حاضر درمان استاندارد جهت شکستگی‌های باز تیبیا، اکسترنال فیکساتور می باشد اما با توجه به مدت طولانی بستری شدن و برخی عوارض همراه، برخی از محققین روش مدولاری نیلینگ را به عنوان درمان جراحی جایگزین پیشنهاد کرده‌اند. هدف از این مطالعه مقایسۀ دو روش اکسترنال فیکساتور و اینتـرامدولاری نیلینگ در درمان شکستگی‌های بازتیبیا بوده است.
مواد و روش ها : این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی، بر روی 113 بیمار که به علت شکستگی باز تیبیای نوع Ï و ÏÏ طبقه‌بندی گاستیلو در طی یک دوره دو ساله انجام شد. 54 بیمار با روش اینترامدولاری نیلینگ و 59 بیمار با روش اکسترنال فیکساتور جراحی شدند. بیماران دو گروه از نظر مدت زمان جوش خوردن و عوارضی چون تأخیر در جوش خوردن، جوش نخوردن و عفونت با هم مقایسه شدند.
یافته ها : در این مطالعه 113 بیمار که 95 بیمار مذکر و 18 نفر مونث بودند وارد مطالعه گردیدند. سن بیماران 18 الی 50 سال (متوسط 3/34 سال) بود. از 59 بیمار که با اکسترنال فیکساتور عمل شدند، 8 بیمار دچار تاخیر در جوش خوردن شدند، که از این تعداد، 3 بیمار عارضه جوش نخوردن را تجربه کردند که تا 6 ماه بعد از عمل هیچ‌گونه پیشرفتی در ساخت کالوس نداشتند. از 54 بیمار که با مدولاری نیلینگ درمان شدند، 2 بیمار دچار تاخیر در جوش خوردن و 1 بیمار دچار جوش نخوردن شدند. وضعیت جوش نخوردن و تاخیر در جوش خوردن در دو روش اختلاف معنی‌داری نداشت (05/0p>).
استنتاج : با توجه به کاهش مدت بستری در روش نیل مدولاری و انجام جراحی مجدد و کاربرد نیل مدولاری در بعضی از بیماران که به روش اکسترنال فیکساتور به خوبی درمان نمی‌شوند توصیه می‌شود از همان ابتدا نیل مدولاری انجام شود.