سابقه و هدف: میریستین به عنوان یک فلاونوئید طبیعی در چای و قهوه، اثرات فارماکولوژیک وسیعی دارد. اندوسولفان موتاژن بوده و توانایی القای آسیب‌های ژنتیکی در سلول‌های خونی انسان را دارد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر محافظتی میریستین در برابر آسیب DNA ناشی از اندوسولفان در لنفوسیت‌های خون انسان می‌باشد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، نمونه‌های خونی پس از 3 ساعت انکوباسیون با غلظت‌های مختلف میریستین، با Mµ10 اندوسولفان برای 24 ساعت انکوبه شدند. سپس جهت ارزیابی تولید میکرونوکلئوس در لنفوسیت‌های دو هسته‌ای مهار شده در سیتوکینز، لام تهیه شد و با میکروسکوپ نوری بررسی شد. سپس با استفاده از نرم‌افزار PRISM و آزمون ANOVA (posttest: Tukey)، مقادیر مختلف میانگین‌ها با هم مقایسه شد.

یافته‌ها: انکوبه کردن نمونه‌های خونی با اندوسولفان موجب القای ژنوتوکسیسیته در لنفوسیت‌ها شده و مجاور نمودن سلول‌ها از قبل با میریستین به مقدار قابل توجهی تعداد میکرونوکلئوس‌ها را کاهش می‌دهد (01/0>p). نتایج این مطالعه نقش موثر میریستین به عنوان عامل محافظتی در برابر ژنوتوکسیسیته حشره‌کش اندوسولفان را نشان می‌دهد.

استنتاج: میریستین به عنوان آنتی ژنوتوکسیک قوی در برابر آسیب‌های DNA ناشی از اندوسولفان آشکار شد که می‌تواند حاصل مکانیسم به دام اندازی و اسکاونجری رادیکال‌های آزاد و جلوگیری از اثرات مخرب آن‌ها باشد. از آن‌جا که میریستین یک ترکیب طبیعی و بدون خطر می‌باشد، از آن می‌توان به عنوان یک مکمل جهت محافظت افراد در برابر مخاطرات شیمیایی و محیطی سود جست.