سابقه و هدف: پرستاران بخش مراقبت‌های ویژه  نقش مهمی در پیش‌گیری غیردارویی از پنومونی ناشی از ونتیلاتور دارند. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان دانش پرستاران بخش بخش مراقبت‌های ویژه در مورد اقدامات غیردارویی پیش‌گیری از پنومونی ناشی از ونتیلاتور در بیمارستان‌های آموزشی انجام شده است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 120 پرستار شاغل در بخش مراقبت‌های ویژه 3 بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 1394، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک پرستاران شامل سن، جنس، مدت سابقه حضور در بخش مراقبت‌های ویژه و سطح تحصیلات آنان در پرسش‌نامه ثبت شد. برای سنجش دانش پرستاران در مورد پیش‌گیری از پنومونی ناشی از ونتیلاتور از یک پرسش نامه معتبر چندگزینه‌ای استفاده گردید.

یافته‌ها: از 120 پرستار مورد مطالعه با میانگین سنی 57/5±39/32 سال و میانگین سابقه کاری5/4±94/5 سال، 96 نفر زن و 24 نفر مرد بودند. میانگین تعداد تخت‌ها در بخش‌های مراقبت ویژه 97/1±53/9 تخت (9Median=) بود. درصد پاسخ صحیح پرستاران در مورد مسیر انتوباسیون، تغییرات مدار ونتیلاتور، نوع مرطوب کننده راه هوایی، دفعات تعویض مرطوب‌کننده، نوع ساکشن، دفعات تعویض سیستم ساکشن، درناژ ترشحات ساب گلوتیک، نوع تخت و پوزیشن بیماران به ترتیب برابر 7/81، 3/53، 5/42، 7/6، 5/62، 3/38، 30، 7/46 و 8/85 درصد بود. میانگین نمره پرستاران مورد مطالعه برابر 69/1±48/4 از 9 بود.

استنتاج: سطح دانش پرستاران بخش‌های مراقبت ویژه در مورد نوع مرطوب‌کننده، دفعات تعویض آن، دفعات تعویض سیستم ساکشن، درناژ ترشحات ساب گلوتیک و نوع تخت بسیار پایین بود. در نتیجه آموزش و ارزیابی مداوم جهت ارتقاء دانش پرستاران حاضر در بخش‌های مراقبت ویژه برای پیش‌گیری غیردارویی از پنومونی ناشی از ونتیلاتور توصیه می‌شود.