سابقه و هدف: ماستیت یا التهاب بافت پستانی، یک وضعیت نسبتاً شایع در زنان سنین باروری می‌باشد که عمدتاً با تشخیص ماستیت شیردهی و به صورت سرپایی درمان می‌شود. گاه در بررسی ماستیت، به ویژه فرم مزمن آن، تشخیص‌های نادری هم چون ماستیت گرانولوماتوز و بدخیمی گزارش می‌شود. هدف این مطالعه، بررسی برخی ویژگی‌های بالینی بیمارانی است که با تشخیص اولیه ماستیت بستری شدند.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، پرونده 46 بیمار خانم بستری شده در مرکز آموزشی درمانی رازی قائمشهر با تشخیص اولیه ماستیت از سال 1389 تا 1394 مورد بررسی قرار گرفت. ریسک فاکتور، شرح حال، معاینه فیزیکی، آزمایشات، سونوگرافی، ماموگرافی، درمان، روش‌های تشخیص، نتایج پاتولوژی و تشخیص نهایی در پرسشنامه بیماران ثبت گردید.

یافته‌ها: از این بیماران، 8 نفر (18 درصد) post monoposed و 38 نفر (82 درصد) pre monoposed بودند. میانگین سنی این بیماران 08/7±18/33 سال بود. 8 بیمار سابقه عود ماستیت داشتند. از 8 مورد عود، 4 مورد سابقه دستکاری جراحی قبلی داشتند. تشخیص نهایی در 6 نفر (13 درصد) ماستیت گرانولوماتوز بود که همگی بیماری عود کننده داشتند. هم‌چنین دو نفر نیز کانسر التهابی پستان داشتند.

استنتاج: ماستیت طیف وسیعی از علل عفونی و گرانولوماتوز و حتی بدخیمی را شامل می‌شود که خصوصاً در موارد عود کننده، باید جهت تشخیص قطعی، از بیوپسی و هیستوپاتولوژی استفاده کرد.