سابقه و هدف: هوای آلوده، به‌خصوص در مراکز درمانی می‌تواند حاوی انواع گسترده‌ای ازمیکرو ارگانیسم‌های بیماری‌زا باشد. در محیط دندانپزشکی، دندانپزشکان و بیماران در معرض انواع مختلفی از عوامل عفونت‌زایی می‌باشند که توسط ذرات معلق و قطرات تولیدی ناشی از عملیات روی دندان در هوا پراکنده می‌شوند. این مطالعه با هدف تعیین دانسیته باکتری‌های قابل انتقال توسط هوا در واحد‌های دندانپزشکی مراکز بهداشتی درمانی شهری در شهر کرمانشاه انجام گرفت.
مواد و روش‌ها: تعداد 168 نمونه از هوای 14 واحد دندانپزشکی با استفاده از روش نمونه‌برداری فعال و منطبق با استاندارد NIOSH 0800 برداشت شد. داده‌های مربوط به تعداد بیماران، دما، رطوبت نسبی، حجم فضای مختص به هر بیمار، نوع خدمات دندانپزشکی و نوع دستگاه‌ها نیز اندازه‌گیری و ثبت شد. دانسیته کل باکتری‌ها، باکتری‌های استافیلوکوکوس اورئوس و استرپتوکوکوس پیوژنز بر حسب CFU/m3 تعیین گردید. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آزمون‌های آماری آنالیز گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین دانسیته کل باکتری‌های هوا قبل از شروع کار و حین کار به ترتیب 43/120 ±54/338 و74/348 ±37/758 CFU/m3 می‌باشد. دانسیته استافیلوکوکوس اورئوس و استرپتوکوکوس پیوژنز نیز بعد از فعالیت‌های دندانپزشکی افزایش نشان می‌داد. بین دانسیته باکتریایی با تعداد مراجعین، حجم فضا و نوع خدمات ارائه شده ارتباط آماری معنی‌داری مشاهده گردید.
استنتاج: دانسیته باکتریایی هوا در طول عملیات درمان به‌طور معنی‌داری افزایش یافت. با توجه به استاندارد WHO، کیفیت باکتریولوژیکی هوای این واحدها در طول زمان ارائه خدمات در حد قابل قبولی نیست و ریسک ابتلا به بیماری برای دندانپزشکان و مراجعین وجود دارد. استفاده از وسایل حفاظت فردی و تهویه موضعی مناسب توصیه می‌شود.