سابقه و هدف: اندوسولفان یک حشره‌کش ارگانوکلره است که در پستانداران از طریق خوراکی، استنشاقی و زیرپوستی جذب می‌شود و باعث اختلال در فرایند احیا، تغییر در فعالیت آنزیم‌های آنتی اکسیدان و افزایش پراکسیداسیون لیپیدی در بسیاری از اندام‌ها شود. لذا در این پژوهش توانایی محافظت سلولی میریستین در برابر آسیب ناشی از اندوسولفان بر کبد ارزیابی شد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، از موش‌های صحرایی نر استفاده شد که به طور تصادفی به 7 گروه و به تعداد 6 سر تقسیم شدند. (I) گروه نرمال، mg/kg(II) 5 میریستین + اندوسولفان (mg/kg 10)، mg/kg (III) 10 میریستین + اندوسولفان (mg/kg10)، mg/kg (IV) 15 میریستین + اندوسولفان (mg/kg10)، mg/kg (V) 20 میریستین + اندوسولفان (mg/kg10)، mg/kg (VI) 10 اندوسولفان تنها و mg/kg (IIV) 10 سیکلوفسفامید را به مدت 30 روز به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. 24 ساعت پس از آخرین تزریق، خونگیری انجام شد و سطح آنزیم‌های آلانین آمینوترنسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، آلکالن فسفاتاز (ALP)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون کبدی اندازه‌گیری شد.

یافته‌ها: تجویز اندوسولفان باعث افزایش سطح آنزیم‌های ALT,AST,ALP و سوپراکسید دیسموتاز وکاهش فعالیت گلوتاتیون کبدی شد. تجویز میریستین همزمان با مصرف اندوسولفان به طور معناداری فعالیت آنتی اکسیدانتی را افزایش داده و سطح آنزیم های کبدی را تعدیل نموده است (05/0p<).

استنتاج: نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می‌دهد که میریستین به عنوان یک ترکیب آنتی اکسیدانت، از سلول‌ها در برابر عوامل زیان‌آور با خاصیت تولید رادیکال‌های آزاد محافظت می کند. لذا کارآزمایی‌های بالینی بیش‌تری توصیه می‌شود.