سابقه و هدف: در سال‌های اخیر موارد اسپورادیک لیشمانیوز پوستی از برخی مناطق شهرستان پاکدشت، واقع در جنوب شرقی شهر تهران، گزارش شده است. لذا هدف از این مطالعه، بررسی روند شیوع این بیماری و شناسایی گونه‌های لیشمانیا در شهرستان پاکدشت بود.

مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی مقطعی از ابتدای فروردین ماه 1388 تا پایان آبان ماه 1393 بر روی افراد مشکوک به لیشمانیوز پوستی مراجعه کننده به آزمایشگاه مرکز بهداشت شهرستان پاکدشت صورت گرفت. تشخیص بیماری با تهیه اسمیر مستقیم از ضایعات پوستی و رنگ‌آمیزی گیمسا انجام گرفت. پس از استخراج DNA کینتوپلاستی از روی اسلایدهای با روش فنل کلروفرم ایزوآمیل الکل، از روش PCR اختصاصی برای تعیین گونه انگل، استفاده گردید.

یافته‌ها: از مجموع 96 مورد مشکوک بیماری، در 57 مورد (4/59 درصد) اجسام لیشمن شناسایی شد. از این تعداد، 37 نفر مذکر (9/64 درصد) و 20 نفر مونث (1/35 درصد) بودند. بیش‌ترین موارد بیماری مربوط به سال 1391 با 31 مورد (4/54 درصد) و مربوط به ماه‌های مهر و آبان بوده است. بیش‌ترین فراوانی (2/30 درصد) در گروه سنی کم‌تر از 10 سال و کم‌ترین فراوانی (6/13 درصد) در گروه سنی 10 تا 20 سال بود. هم‌چنین اغلب بیماران سابقه مسافرت به منطقه آندمیک سبزوار (استان خراسان رضوی) را داشته‌اند و شغل اغلب آن‌ها کارگری بود. در این مطالعه، گونه انگل شناسایی شده در تمام بیماران، لیشمانیا ماژور بود.

استنتاج: با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می‌رسد که شهرستان پاکدشت کانون بیماری لیشمانیوز پوستی نبوده و ابتلا به این بیماری به دنبال مسافرت افراد به کانون‌های بومی بیماری صورت گرفته است.