سابقه و هدف: فوتون‌های با انرژی بیش از 10-8 مگا ولت در شتابدهنده خطی در طول مسیر خود از هدف تا سطح پوست بیمار با اجزای مختلفی برخورد می‌کنند که می‌تواند منجر به تولید آلودگی نوترونی گردد. با توجه به تضعیف نوترون به دلیل بسته شدن زاویه فک‌های کولیماتور در اندازه میدان‌های کوچک تر، اندازه میدان می‌تواند یک عامل موثر در تغییر بیناب نوترون باشد. از آن‌جایی که اندازه‌گیری مستقیم شار و بیناب نوترون در داخل اتاق درمان نیاز به اندازه‌گیری‌های پیچیده دارد، مونت کارلو یک روش جایگزین برای تعیین درست بیناب نوترون است.

مواد و روش‌ها: هندسه سر شتابدهنده خطی Elekta SL75/25  در کد شبیه سازی FLUKA طراحی شد و مورد اعتبار سنجی قرار گرفت. بیناب نوترون تولید شده در این شتابدهنده، در مرکز چهار اندازه میدان 20×20، 15×15، 10×10 و 5 ×5 سانتی‌متر مربع تعیین شد. جهت آنالیز داده‌ها از آزمون آماری من ویتنی استفاده شد.

یافته‌ها: در حالت با فیلتر پهن کننده، فقط از اندازه میدان 5 ×5 تا 15×15 سانتی‌متر مربع و 5 ×5 تا 20×20 سانتی‌متر مربع، اختلاف در بیناب نوترون معنی‌دار است (05/0p<).

استنتاج: نتایج بیناب نوترون توسط کد شبیه سازی Fluka با نتایج مربوط به دزیمتری عملی سایر محققین تطابق خوبی داشت؛ بنابراین بررسی شار نوترونی در رادیوتراپی به وسیله شبیه‌سازی می‌تواند راهکاری مناسب در جهت بهبود درمان بیمار و مباحث حفاظتی باشد. هم‌چنین با توجه به افزایش دز نوترون با افزایش اندازه میدان، می توان بیان کرد اندازه میدان بر بروز آثار ثانویه درمان تأثیرگذار است.