سابقه و هدف: در افراد ورزشکار، تسریع پر شدگی دیاستولیک بیش تر از افراد سالم می باشد و تغییرات مورفولوژیک و عملکردی قلب ورزشکاران مورد بحث است. این مطالعه با هدف مقایسه اندکس‌های عملکرد سیستولیک و دیاستولیک بطن چپ بین ورزشکاران سالم ایزومتریک و ایزوتونیک و افراد سالم غیر ورزشکار انجام شد.

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر به صورت مورد و شاهدی انجام شد. ورزشکاران سالم ایزومتریک (25=n) و ورزشکاران سالم ایزوتونیک (25=n) به عنوان مورد و افراد سالم غیر ورزشکار (25=n) تحت اکوکاردیوگرافی ترانس توراسیک و داپلر بافتی قرار گرفتند. سپس شاخص‌های عملکردی و ساختاری قلبی در افراد، ثبت و بین گروه‌ها بررسی شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 16.0 انجام شد. P-value کم‌تر از 05/0 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: میانگین ضخامت دیوار خلفی بطن چپ در زمان دیاستول (PWd)، قطر سپتوم بین بطنی در زمان دیاستول (IVSd) و توده بطن چپ (LV mass)، در ورزشکاران ایزومتریک به طور معنی داری بیش‌تر از گروه کنترل بود (05/0p<). میانگین اندازه بطن راست در گروه ایزوتونیک بیش ترین (cm 51/0±3) و در گروه کنترل کم ترین بود
 (cm 27/0±6/2)که این اختلاف بین گروه‌های ایزوتونیک و کنترل (001/0p=) و بین گروه‌های ایزومتریک و کنترل معنی دار بود (02/0p=). تفاوت میانگین ولوسیتی موج E بین ورزشکاران ایزومتریک و ایزوتونیک معنی‌دار بود  (به ترتیب، cm/s 13/0±89/0 و 1/0±81/0؛ 03/0p=).

استنتاج: انجام ورزش‌های ایزوتونیک تغییرات کم تری بر روی پارامترهای سیستولیک و دیاستولیک قلبی در مقایسه با ورزش‌های ایزومتریک ایجاد می کنند. تنها اختلاف بین اثرات قلبی ورزش‌ ایزوتونیک با ایزومتریک، بر روی ولوسیتی موج E مشاهده شد. در ورزش‌های ایزومتریک و ایزوتونیک علی رغم هایپرتروفی بطن چپ و افزایش ضخامت دیواره بطن‌ها، هیچ گونه اختلال در وضعیت عملکرد سیستولیک و دیاستولیک قلبی یافت نشد.