سابقه و هدف: اختلالات تمپورومندیبولار (TMD) گروهی از علائم و نشانه‌ها هستند که به همراه درد، عملکرد ناقص TMJ و عضلات جونده تشخیص داده می‌شوند. نقش فاکتورهای اتیولوژیک نظیر استرس و تداخلات اکلوزالی دراین اختلالات مورد توجه است. تحقیق حاضر با هدف تعیین فراوانی اختلالات تمپورومندیبولار و رابطه آن با استرس و تداخلات اکلوزالی در مراجعین به کلینیک دانشکده‌ی دندانپزشکی ساری در سال‌های 94-1393 انجام شد.

مواد و روش‌ها: در این تحقیق توصیفی-تحلیلی، 68 فرد (41 زن، 27 مرد) مراجعه کننده به مرکز فوق به صورت تصادفی انتخاب شدند.تداخلات اکلوزالی در نمونه‌ها براساس معاینات بالینی و میزان استرس آنان با پرسشنامه اندازه گیری اضطراب‌ تیلور بررسی و رابطه‌ TMD با متغیرهای مختلف از طریق آزمون‌های chi-square و exact fisher بررسی گردید. داده‌های تحقیق با نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 0/22 تحلیل گردید.

یافته‌ها: از کل نمونه‌ها؛ 51 نفر (0/75درصد) TMD داشته‌اند. در مبتلایان TMD؛ 1 نفر (9/1درصد) استرس اندک؛ 30 نفر (8/58 درصد) استرس متوسط و 20 نفر (2/39 درصد) استرس بالا داشتند. ارتباط معنی‌داری بین ابتلاء به TMD و استرس دیده نشد. 7/13 درصد مبتلایان به TMD تداخل centric نداشته؛ 6/70درصد تا arch of close و 7/15درصد نیز تا line of closure تداخل داشته‌اند. رابطه معنی‌داری بین ابتلاء به TMD با تداخلات سمت کارگر (03/0p<)؛ تداخلات پیشگرایی (0001/0p<)؛ وضعیت arch of closure (03/0p<) و تداخلات غیرکارگر (01/0p=) مشاهده شد.

استنتاج: شیوع اختلالات تمپورومندیبولار در جامعه‌ی مراجعین به کلینیک دانشکده‌ی دندانپزشکی ساری در سال‌های 94-1393 بالا بوده و این اختلالات با استرس رابطه نداشته‌ است؛ هرچند بروز آن‌ها با وجود برخی تداخلات اکلوزالی در مبتلایان مرتبط بوده است.

شماره ثبت کارآزمایی بالینی : 1N2014113020158IRCT