سابقه و هدف: داشتن اطلاعات درست از خصوصیات بالینی و آزمایشگاهی بیماری‌های انگلی در مراکز درمانی می‌تواند در ارزیابی جنبه‌های مختلف آن‌ها موثر باشد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی بالینی و آزمایشگاهی عفونت‌های انگلی روده‌ای در مبتلایان مراجعه کننده به کلینیک‌های گوارش شهر ساری در سال 1394-1385 انجام شد.

مواد و روش‌ها: مطالعه به روش توصیفی– مقطعی بر روی پرونده 300 بیمار با اختلالات گوارشی مبتلا به عفونت‌های انگلی روده‌ای مراجعه کننده به کلینیک گوارش شهر ساری انجام شد. داده‌های بالینی و آزمایشگاهی از پرونده بیماران جمع‌آوری و ثبت و با نرم افزار SPSS16 و آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شد.

یافته‌ها: از 300 بیمار مبتلا به آلودگی انگلی، 7/57 درصد زن، 3/64 درصد ساکن روستا، 81 درصد متاهل و 40 درصد بی‌سواد و دارای تحصیلات ابتدایی بودند. 7/44 درصد مبتلا به ژیاردیا لامبلیا، 3/12 درصد انتامبا، 6/10 درصد انتروبیوس ورمیکولاریس، 2/10 درصد تریکوسترونژیلوس، 78/9 درصد استرونژیلوئیدس استرکورالیس و 38/6 درصد به هیمنولپیس نانا بودند. از شایع‌ترین علائم در بیماران، درد شکم، نفخ و اسهال بوده است.

استنتاج: براساس نتایج حاصل از بررسی حاضر، عفونت‌‌های انگلی روده‌ای هم‌چنان از لحاظ تشخیصی، از اولویت‌های کلینیک‌های گوارش می‌باشند. بنابراین تشخیص آن‌ها جهت درمان صحیح دارای اهمیت است. پیشنهاد می‌شود که در مطالعات آینده برای شناسایی انگل‌ها از روش‌های حساس و اختصاصی مانند روش‌های مولکولی استفاده شود.