تأثیر درمان شناختی- رفتاری گروهی بر HbA1C ، افسردگی، خودکارآمدی، ادراک بیماری و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع II

برزگر دامادی, محمدعلی; میرزائیان, بهرام; اخی, عذرا; حسینی, حمزه; جدیدی, محسن

دوره 27، شماره 158 - ( اسفند 1396 ) جلد 27 شماره 158 صفحات 100-87 | برگشت به فهرست نسخه ها

Mendeley

Zotero

RefWorks

Barzegar Damadi M A, Mirzaian B, Akha O, Hosseini H, Jadidi M. Effect of Cognitive-Behavioral Group Therapy on HbA1C, Self-efficacy, Depression, Illness Perception, and Quality of Life in Patients with Type II Diabetes . J Mazandaran Univ Med Sci 2018; 27 (158) :87-100
URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-9662-fa.html

برزگر دامادی محمدعلی، میرزائیان بهرام، اخی عذرا، حسینی حمزه، جدیدی محسن. تأثیر درمان شناختی- رفتاری گروهی بر HbA1C ، افسردگی، خودکارآمدی، ادراک بیماری و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع II. مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران. 1396; 27 (158) :87-100

URL: http://jmums.mazums.ac.ir/article-1-9662-fa.html

تأثیر درمان شناختی- رفتاری گروهی بر HbA1C ، افسردگی، خودکارآمدی، ادراک بیماری و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع II

محمدعلی برزگر دامادی

، بهرام میرزائیان

، عذرا اخی

، حمزه حسینی

، محسن جدیدی

چکیده: (4646 مشاهده)

سابقه و هدف: درمان شناختی- رفتاری گروهی در سال‌های اخیر حمایت‌های تجربی خوبی در زمینه‌ اختلال‌های هیجانی کسب نموده و تلاش‌های خوبی نیز در حیطه‌ بیماری‌های مزمن از جمله بیماری دیابت انجام شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تأثیر درمان شناختی- رفتاری گروهی بر HbA1C، خودکارآمدی، افسردگی، ادراک بیماری و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به دیابت نوع II بوده است.
مواد و روش‌ها: در مطالعه کارآزمایی بالینی حاضر از 43 بیمار واجد شرایط، 30 نفر از طریق قرعه کشی انتخاب و به صورت تصادفی به 2 گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. از همگی افراد آزمایش HbA1C به عمل آمد و بیماران پرسش نامه‌های افسردگی بک BDI، خودکارآمدی افراد دیابتی( DMSES)، ادراک بیماری IPQ، کیفیت زندگی دیابتی 39 D- را تکمیل نمودند. گروه مداخله، 10 جلسه‌ 5/1 ساعته، 2 بار در هفته به صورت آموزش شناختی- رفتاری با رویکرد بک دریافت نمود. بلافاصله پس از خاتمه مداخله و یک ماه بعد در مرحله‌ پیگیری مجدداً پرسشنامه‌ها توسط بیماران تکمیل شد و آزمایش HbA1C به عمل آمد.
یافته‌ها: میانگین سنی شرکت کنندگان 21/7±5/43 سال بود. در ابتدای مطالعه دو گروه از لحاظ میانگین متغیرهای وابسته تحت بررسی همگن بوده‌اند. آموزش گروهی شناختی- رفتاری در کاهش افسردگی(049/0 =P) و بالا بردن ادراک بیماری ( 005/0= P) موثر بود. تفاوت معناداری در مورد متغیرهای HbA1C ، خودکارآمدی و کیفیت زندگی پیدا نشد.
استنتاج: مداخله گروهی شناختی- رفتاری با پروتکل به کار گرفته شده در این مطالعه برای کاهش افسردگی و بالا بردن ادراک بیماری در جمعیت مبتلا به دیابت اثربخش بود و می‌توان از این روش در کنار درمان‌های دارویی برای بیماران مبتلا به دیابت نوع II بهره برد.

واژه‌های کلیدی: درمان شناختی- رفتاری گروهی، دیابت نوع II، افسردگی، خودکارآمدی، ادراک بیماری، کیفیت زندگی

متن کامل [PDF 362 kb] (1670 دریافت)

نوع مطالعه: پژوهشي-کامل | موضوع مقاله: روانشناسی

ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

Designed & Developed by : Yektaweb