سابقه و هدف: مطالعهات پیشین، نتایج ضدونقیضی را درباره ارتباط بین شاخصهای آنتروپومتری و ثبات وضعیتی افراد گزارش کردهاند. ازطرفی، نقش تفاوتهای آنتروپومتری در تغییرات مربوط به مکانیسمهای بازیابی تعادل نیز تاکنون ارزیابی نشده است. بدینترتیب، هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین شاخصهای آنتروپومتری و ثبات وضعیتی سالمندان و همچنین بررسی ارتباط بین شاخصهای آنتروپومتری و دامنه حرکتی مفاصل مورد استفاده برای بازیابی تعادل میباشد.
مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع مقطعی بود که جامعه مورد مطالعه آن را، سالمندان بالای 60 سال شهر کرمان تشکیل دادند. 30 آزمودنی بهصورت تصادفی از بین سالمندان انتخاب شدند و قد و وزن آنها اندازهگیری گشت. درادامه، برای ارزیابی دامنه حرکتی مفاصل مچ پا و ران از سیستم Motion Analysis و برای ارزیابی ثبات وضعیتی از دستگاه تعادلی Biodex استفاده شد. درنهایت، آزمون همبستگی پیرسون نیز برای تعیین ارتباط بین متغیرهای تحقیق مورد استفاده قرار گرفت.
یافتهها: با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش، بین شاخصهای آنتروپومتری سالمندان و ثبات وضعیتی آنها، ارتباط معنیداری وجود داشت. همچنین، نتایج نشان دادند که با وجود ارتباطی که بین شاخصهای آنتروپومتری و دامنه حرکتی مفاصل مچ پا و ران آزمودنیها وجود دارد، این ارتباط از نظر آماری معنیدار نیست.
استنتاج: با توجه به اینکه در تحقیق حاضر، افزایش مقادیر شاخصهای آنتروپومتری موجب کاهش ثبات وضعیتی و همچنین تغییراتی در دامنه حرکتی مفاصل مچ پا و ران شده است و از آنجا که هرکدام از این تغییرات میتوانند سبب افزایش خطر زمینخوردن آزمودنیها شوند، بهنظر میرسد شاخصهای بدنی مورد بررسی در این تحقیق میتوانند بهعنوان معیاری برای پیشبینی زمینخوردن سالمندان مورد توجه قرار بگیرند
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |